کالج پزشکی کلکته با نام رسمی کالج و بیمارستان پزشکی، کلکته یک دانشکده پزشکی و بیمارستان دولتی در کلکته، بنگال غربی، هند است. این بیمارستان قدیمی ترین بیمارستان موجود در آسیا است. [ ۲] این موسسه در ۲۸ ژانویه ۱۸۳۵ توسط لرد ویلیام بنتینک در زمان راج بریتانیا به عنوان کالج پزشکی، بنگال تاسیس شد.
این دانشگاه پس از Ecole de Médicine de Pondichéry قدیمی ترین دانشگاه پزشکیِ آموزش پزشکیِ غربی در آسیا است و نخستین کالجی است که در آسیا، تدریس به زبان انگلیسی را آغاز کرد. بیمارستان این دانشکده، بزرگترین بیمارستان در بنگال غربی است. این کالج پس از پنج و نیم سال آموزش پزشکی، گواهینامهٔ لیسانس پزشکی و کارشناسی جراحی ( MBBS ) را به دانشجویان اعطا می کند.
این کالج در سال ۲۰۱۹ توسط Outlook India در رتبهٔ ۱۹ در میان کالج های پزشکی هند قرار گرفت. [ ۳]
سیاست دانشجویی در این دانشگاه ریشه در سنت دارد و بسیاری از دانشجویان دانشگاه در مبارزات آزادی هند شرکت کردند. [ ۴] جنبشهای ضد انگلیسی با برنامه های فدراسیون دانشجویان استانی بنگال ( BPSF ) به اجرا درآمد، سیاست شاخهٔ بنگال فدراسیون دانشجویان هند در آغاز معطوف به استقلال هند بود. در سال ۱۹۴۷، سِری دیرارانجان سِن، یکی از دانشجویان این کالج با شلیک پلیس در یک «روز ویتنام» درگذشت. انجمن دانشجویان ویتنام در جلسهٔ هانوی خود قطعنامه ای را به یاد سِن در مارس ۱۹۴۷ تصویب کرد.
سیاست دانشجویی بسیار تحت تأثیر تجزیهٔ بنگال و شورشهای جمعی در طی تجزیهٔ هند و پس از آن قرار گرفت. [ ۵] بین سالهای ۱۹۴۶ و ۱۹۵۲، پزشکان کالج طرفدار هماهنگی عمومی بودند و در اردگاه های پناهندگان برای رسیدن به این هدف به سختی کار می کردند. در طی سال ۱۹۵۲، دانشجویان سابق دانشکده، از جمله بیدان چاندرا رُی که دومین وزیر ارشد بنگال غربی شد، خانهٔ بهداشت دانشجویان را برای رفاه دانشجویان تأسیس کردند. [ ۶]
از دههٔ ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰، این دانشکده به مرکز سیاست چپ و چپ افراطی تبدیل شد. [ ۷] سیاست دانشجویی بسیار تحت تأثیر قیام ناکسالبری در آغاز دههٔ ۱۹۷۰ بود. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین دانشگاه پس از Ecole de Médicine de Pondichéry قدیمی ترین دانشگاه پزشکیِ آموزش پزشکیِ غربی در آسیا است و نخستین کالجی است که در آسیا، تدریس به زبان انگلیسی را آغاز کرد. بیمارستان این دانشکده، بزرگترین بیمارستان در بنگال غربی است. این کالج پس از پنج و نیم سال آموزش پزشکی، گواهینامهٔ لیسانس پزشکی و کارشناسی جراحی ( MBBS ) را به دانشجویان اعطا می کند.
این کالج در سال ۲۰۱۹ توسط Outlook India در رتبهٔ ۱۹ در میان کالج های پزشکی هند قرار گرفت. [ ۳]
سیاست دانشجویی در این دانشگاه ریشه در سنت دارد و بسیاری از دانشجویان دانشگاه در مبارزات آزادی هند شرکت کردند. [ ۴] جنبشهای ضد انگلیسی با برنامه های فدراسیون دانشجویان استانی بنگال ( BPSF ) به اجرا درآمد، سیاست شاخهٔ بنگال فدراسیون دانشجویان هند در آغاز معطوف به استقلال هند بود. در سال ۱۹۴۷، سِری دیرارانجان سِن، یکی از دانشجویان این کالج با شلیک پلیس در یک «روز ویتنام» درگذشت. انجمن دانشجویان ویتنام در جلسهٔ هانوی خود قطعنامه ای را به یاد سِن در مارس ۱۹۴۷ تصویب کرد.
سیاست دانشجویی بسیار تحت تأثیر تجزیهٔ بنگال و شورشهای جمعی در طی تجزیهٔ هند و پس از آن قرار گرفت. [ ۵] بین سالهای ۱۹۴۶ و ۱۹۵۲، پزشکان کالج طرفدار هماهنگی عمومی بودند و در اردگاه های پناهندگان برای رسیدن به این هدف به سختی کار می کردند. در طی سال ۱۹۵۲، دانشجویان سابق دانشکده، از جمله بیدان چاندرا رُی که دومین وزیر ارشد بنگال غربی شد، خانهٔ بهداشت دانشجویان را برای رفاه دانشجویان تأسیس کردند. [ ۶]
از دههٔ ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰، این دانشکده به مرکز سیاست چپ و چپ افراطی تبدیل شد. [ ۷] سیاست دانشجویی بسیار تحت تأثیر قیام ناکسالبری در آغاز دههٔ ۱۹۷۰ بود. [ ۸]
