کالج بریزنوز آکسفورد. کالج بریزنوز، آکسفورد ( انگلیسی: Brasenose College, Oxford ) ، یکی از کالج های تشکیل دهنده دانشگاه آکسفورد در انگلستان است. این کالج در در سال ۱۵۰۹ میلادی تأسیس شده است و متشکل از کتابخانه و یک کلیسای کوچک است. در یک بررسی اخیر، ۹۸ درصد دانشجویان مقطع کارشناسی نسبت به کالج رضایت داشته اند. در سال های اخیر، حدود ۸۰ درصد از دانشجویان بریتانیایی مقطع کارشناسی کالج از مدارس دولتی بوده اند. بریزنوز، خانه یکی از قدیمی ترین باشگاه های قایقرانی در جهان نیز هست.
بنای کالج به سال ۱۵۰۹ میلادی برمی گردد. در این زمان کالج در محل یک سالن آکادمیک قرون وسطایی که نام آن برای اولین بار در سال ۱۲۷۹ میلادی ذکر شده، تأسیس شد. اعتقاد بر این است که نام آن برگرفته از نام یک درکوب برنجی یا برنزی است که درب تالار را تزئین می کرد. این کالج با لنکاوی و چشایر، خاستگاه دو بنیانگذار آن - سر ریچارد ساتون و اسقف لینکلن، ویلیام اسمیت - مرتبط بود، پیوندی که تا نیمه دوم قرن بیستم به شدت حفظ شد. اکثر منتسبین به بریزنوز در طول جنگ داخلی انگلستان از سلطنت طلب ها حمایت می کردند اگرچه ژنرال ها و روحانیون متعددی در هر دو طرف درگیر به بریزنوز منسوب بودند. کتابخانه و کلیسای کوچک کالج نیز در اواسط قرن هفدهم تکمیل شد.
کالج بریزنوز در دهه ۱۹۷۰ میلادی شاهد تغییرات اجتماعی قابل توجهی بود، تعداد شرکت کنندگان بیشتری در مقطع کارشناسی ارشد وارد شدند و تعداد کارکنان داخلی کمتر شدند. در سال ۱۹۷۴، کالج بریزنوز یکی از اولین کالج های مردانه بود که زنان را به عنوان اعضای کامل پذیرفت و به ۴۷۰ سال فعالیت کالج به عنوان یک مؤسسه مردانه پایان داد. کالج های دیگری که قبلاً کاملاً مردانه بودند نیز در سال ۱۹۷۴ پذیرش زنان را آغاز کردند. اولین عضو زن هیئت مدیره کالج، وکیل مری استوکس، در می ۱۹۸۱ انتخاب شد و در اکتبر ۱۹۸۲ کار خود را آغاز کرد. همچنین ساخت و ساز قابل توجهی انجام شد تا اطمینان حاصل شود که دانشجویان می توانند برای تمام دوره تحصیلی خود در پردیس اصلی کالج بریزنوز اسکان داده شوند؛ این هدف سرانجام در سال ۱۹۹۷ با افتتاح ساختمان سنت کراس محقق شد. حقوق همچنان یک رشته تحصیلی مهم برای کالج بریزنوز است، همان طور که موضوعات نوظهور مانند سیاست، فلسفه و اقتصاد مهم هستند.
دانشجویان برجسته سابق کالج شامل سیاستمداران، دانشمندان، نویسندگان، هنرمندان و دانشگاهیان بوده اند از جمله شناخته شده ترین فارغ التحصیلان زنده می توان به دیوید کامرون، نخست وزیر سابق بریتانیا، مالکوم ترنبول، نخست وزیر سابق استرالیا، مارک ویلیامز، بازیگر/کمدین، مایکل پیلین، بازیگر/کمدین، جسی برتون، نویسنده کتاب مینیاتوریست، دانکن کمپبل، روزنامه نگار و یکی از بنیانگذاران مؤسسه خیریه استون وال، دومینیک بارتون، مدیرعامل سابق مکینزی اند کامپنی و سفیر کانادا در چین، دیوید لنگفورد، نویسنده، بروس کنت، فعال در کمپین خلع سلاح هسته ای، جان مایکل کوسترلیتز، برنده جایزه نوبل فیزیک در سال ۲۰۱۶، کتی آلن، رئیس سازمان عفو بین الملل، جورج مونبیوت، فعال محیط زیست و سیاسی، هنری ادینگتون، نخست وزیر بریتانیا، الیاس اشمول، مؤسس موزه اشمولین، جان بوکان، نویسنده کتاب سی و نه قدم، جان کلاول، نویسنده، کالین کادری، آزماینده بریتانیایی، ویلیام وب الیس، مخترع راگبی، جان فاکس، نویسنده، ویلیام گلدینگ، برنده جایزه نوبل ادبیات، جان گورتون، نخست وزیر استرالیا، ویلیام رابرت گروو رابرت رانسی، اسقف اعظم کانتربری و توماس تراهرن، شاعر و متکلم.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبنای کالج به سال ۱۵۰۹ میلادی برمی گردد. در این زمان کالج در محل یک سالن آکادمیک قرون وسطایی که نام آن برای اولین بار در سال ۱۲۷۹ میلادی ذکر شده، تأسیس شد. اعتقاد بر این است که نام آن برگرفته از نام یک درکوب برنجی یا برنزی است که درب تالار را تزئین می کرد. این کالج با لنکاوی و چشایر، خاستگاه دو بنیانگذار آن - سر ریچارد ساتون و اسقف لینکلن، ویلیام اسمیت - مرتبط بود، پیوندی که تا نیمه دوم قرن بیستم به شدت حفظ شد. اکثر منتسبین به بریزنوز در طول جنگ داخلی انگلستان از سلطنت طلب ها حمایت می کردند اگرچه ژنرال ها و روحانیون متعددی در هر دو طرف درگیر به بریزنوز منسوب بودند. کتابخانه و کلیسای کوچک کالج نیز در اواسط قرن هفدهم تکمیل شد.
کالج بریزنوز در دهه ۱۹۷۰ میلادی شاهد تغییرات اجتماعی قابل توجهی بود، تعداد شرکت کنندگان بیشتری در مقطع کارشناسی ارشد وارد شدند و تعداد کارکنان داخلی کمتر شدند. در سال ۱۹۷۴، کالج بریزنوز یکی از اولین کالج های مردانه بود که زنان را به عنوان اعضای کامل پذیرفت و به ۴۷۰ سال فعالیت کالج به عنوان یک مؤسسه مردانه پایان داد. کالج های دیگری که قبلاً کاملاً مردانه بودند نیز در سال ۱۹۷۴ پذیرش زنان را آغاز کردند. اولین عضو زن هیئت مدیره کالج، وکیل مری استوکس، در می ۱۹۸۱ انتخاب شد و در اکتبر ۱۹۸۲ کار خود را آغاز کرد. همچنین ساخت و ساز قابل توجهی انجام شد تا اطمینان حاصل شود که دانشجویان می توانند برای تمام دوره تحصیلی خود در پردیس اصلی کالج بریزنوز اسکان داده شوند؛ این هدف سرانجام در سال ۱۹۹۷ با افتتاح ساختمان سنت کراس محقق شد. حقوق همچنان یک رشته تحصیلی مهم برای کالج بریزنوز است، همان طور که موضوعات نوظهور مانند سیاست، فلسفه و اقتصاد مهم هستند.
دانشجویان برجسته سابق کالج شامل سیاستمداران، دانشمندان، نویسندگان، هنرمندان و دانشگاهیان بوده اند از جمله شناخته شده ترین فارغ التحصیلان زنده می توان به دیوید کامرون، نخست وزیر سابق بریتانیا، مالکوم ترنبول، نخست وزیر سابق استرالیا، مارک ویلیامز، بازیگر/کمدین، مایکل پیلین، بازیگر/کمدین، جسی برتون، نویسنده کتاب مینیاتوریست، دانکن کمپبل، روزنامه نگار و یکی از بنیانگذاران مؤسسه خیریه استون وال، دومینیک بارتون، مدیرعامل سابق مکینزی اند کامپنی و سفیر کانادا در چین، دیوید لنگفورد، نویسنده، بروس کنت، فعال در کمپین خلع سلاح هسته ای، جان مایکل کوسترلیتز، برنده جایزه نوبل فیزیک در سال ۲۰۱۶، کتی آلن، رئیس سازمان عفو بین الملل، جورج مونبیوت، فعال محیط زیست و سیاسی، هنری ادینگتون، نخست وزیر بریتانیا، الیاس اشمول، مؤسس موزه اشمولین، جان بوکان، نویسنده کتاب سی و نه قدم، جان کلاول، نویسنده، کالین کادری، آزماینده بریتانیایی، ویلیام وب الیس، مخترع راگبی، جان فاکس، نویسنده، ویلیام گلدینگ، برنده جایزه نوبل ادبیات، جان گورتون، نخست وزیر استرالیا، ویلیام رابرت گروو رابرت رانسی، اسقف اعظم کانتربری و توماس تراهرن، شاعر و متکلم.
wiki: کالج بریزنوز آکسفورد