کالای خصوصی ( به انگلیسی:private good ) در علم اقتصاد به عنوان «اقلامی تعریف می شود که منافع مثبتی برای مردم به همراه دارد». [ ۱] صاحبان یک کالای خصوصی می توانند از حقوق مالکیت خصوصی خود استفاده کنند و کسانی را که برای آن هزینه ای پرداخت نکرده اند را از استفاده یا مصرف منافع آن کالا باز بدارند. [ ۲] مصرف یک کالای خصوصی لزوماً مانع مصرف دیگر کالای خصوصی می شود. یک کالای خصوصی در نظر گرفته شده به عنوان یک منبع اقتصادی کمیاب، می تواند باعث ایجاد رقابت برای آن کالا شود. [ ۳] منحنی تقاضای بازار برای یک کالای خصوصی، جمع افقی منحنی های تقاضای فردی است. [ ۴]
برخلاف کالاهای عمومی، مانند هوای پاک یا دفاع ملی، کالاهای خصوصی کمتر با معضل مفت سواری که در آن فرد از یک کالای عمومی بدون مشارکت در آن بهره می برد روبرو می شوند. با فرض اینکه یک کالای خصوصی توسط همه ارزش مثبت دارد، کارایی به دست آوردن کالا به دلیل رقابت آن دچار مانع می شود؛ یعنی مصرف همزمان یک کالای خصوصی از نظر نظری غیرممکن است. امکان پذیری به دست آوردن کالای خصوصی دشوار می شود، به این معنی که مردم باید برای بهره مندی از مزایای آن هزینه بپردازند. [ ۵]
یکی از رایج ترین روش های نگاه به کالا در اقتصاد، بررسی سطح رقابت در دستیابی به کالای معین و امکان حذف مصرف آن است. برای مثال، نمی توان دیگری را از لذت بردن از منظره زیبا در یک پارک عمومی یا هوای پاک بازداشت. [ ۶] بنابراین رقابت و انحصار از مشخصات اصلی یک کالای خصوصی است.
نمونه ای از کالای خصوصی نان است: نانی که توسط یک شخص خورده می شود نمی تواند توسط دیگری مصرف شود ( رقابت ) ، و برای نانوا آسان است که از معامله یک نان خودداری کند ( انحصار ) .
برای نشان دادن ویژگی جمع افقی، فرض کنید فقط دو نفر در این اقتصاد فرضی وجود دارند و اینکه:
• شخص الف: ۰ قرص نان به قیمت ۴ دلار، ۱ قرص نان به قیمت ۳ دلار، ۲ قرص نان با قیمت ۲ دلار، و ۳ قرص نان با قیمت ۱ دلار خریداری می کند.
• شخص ب: ۰ قرص نان به قیمت ۶ دلار، ۱ قرص نان به قیمت ۵ دلار، ۲ قرص نان به قیمت ۴ دلار، ۳ قرص نان به قیمت ۳ دلار، ۴ قرص نان با قیمت ۲ دلار، و ۵ قرص نان با قیمت ۱ دلار خریداری می کند.
در نتیجه، منحنی تقاضای بازار جدید را می توان با نتایج زیر به دست آورد:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرخلاف کالاهای عمومی، مانند هوای پاک یا دفاع ملی، کالاهای خصوصی کمتر با معضل مفت سواری که در آن فرد از یک کالای عمومی بدون مشارکت در آن بهره می برد روبرو می شوند. با فرض اینکه یک کالای خصوصی توسط همه ارزش مثبت دارد، کارایی به دست آوردن کالا به دلیل رقابت آن دچار مانع می شود؛ یعنی مصرف همزمان یک کالای خصوصی از نظر نظری غیرممکن است. امکان پذیری به دست آوردن کالای خصوصی دشوار می شود، به این معنی که مردم باید برای بهره مندی از مزایای آن هزینه بپردازند. [ ۵]
یکی از رایج ترین روش های نگاه به کالا در اقتصاد، بررسی سطح رقابت در دستیابی به کالای معین و امکان حذف مصرف آن است. برای مثال، نمی توان دیگری را از لذت بردن از منظره زیبا در یک پارک عمومی یا هوای پاک بازداشت. [ ۶] بنابراین رقابت و انحصار از مشخصات اصلی یک کالای خصوصی است.
نمونه ای از کالای خصوصی نان است: نانی که توسط یک شخص خورده می شود نمی تواند توسط دیگری مصرف شود ( رقابت ) ، و برای نانوا آسان است که از معامله یک نان خودداری کند ( انحصار ) .
برای نشان دادن ویژگی جمع افقی، فرض کنید فقط دو نفر در این اقتصاد فرضی وجود دارند و اینکه:
• شخص الف: ۰ قرص نان به قیمت ۴ دلار، ۱ قرص نان به قیمت ۳ دلار، ۲ قرص نان با قیمت ۲ دلار، و ۳ قرص نان با قیمت ۱ دلار خریداری می کند.
• شخص ب: ۰ قرص نان به قیمت ۶ دلار، ۱ قرص نان به قیمت ۵ دلار، ۲ قرص نان به قیمت ۴ دلار، ۳ قرص نان به قیمت ۳ دلار، ۴ قرص نان با قیمت ۲ دلار، و ۵ قرص نان با قیمت ۱ دلار خریداری می کند.
در نتیجه، منحنی تقاضای بازار جدید را می توان با نتایج زیر به دست آورد:
wiki: کالای خصوصی