کالانکوئه ( نام علمی: Kalanchoe ) [ ۱] نام یک سرده از تیره گل نازیان است. [ ۲] این گیاه دارای گلهای ریز با گلبرگهای چهار تایی می باشد که به تازگی به صورت پرپر اصلاح شده است. برگها کاملاً صاف و بدون کرک و خار و به شکل بیضی می باشند. ساقه ها در جوانی آبدار و شکننده هستند ولی از سال دوم ساقه ها چوبی می شوند.
گلهای کالانکوئه به رنگهای قرمز، صورتی، نارنجی، زرد و سفید وجود دارد. گلدهی کالانکوئه پس از سرمادهی ( و رنالیزاسیون یا بهارش ) شروع می شود. به این صورت که دوره رویشی و رشد گیاه در دمای بالا انجام می گیرد و گل انگیزی ( Flower induction ) از زمانی انجام می شود که برای مدت چهار هفته در دمای پایین تر از ۱۰ درجه قرار بگیرد. پس از طی این دوره یعنی اواخر زمستان گلها به صورت خوشه ای رشد می کنند و گلدهی از بالای خوشه آغاز می شود. عمر هر گل در دمای ۱۸ درجه حدود ۶ روز می باشد. ضمناً این گیاه به دلیل آبدار و گوشتی بودن در دماهای زیر ۲ درجه آسیب می بیند. این گیاه در برابر شرایط نامساعد گرم سازگار شده است و با ذخیره آب در برگها در شرایط خشک از آنها بهره می برد. [ ۳]
برای افزایش این گیاه می توان از قلمه برگ و ساقه بهره برد. غالباً جوانه به دست آمده از قلمه برگ، گیاه قوی تر و درشت تری پدید می آورد. این گیاه حتی در شرایط رطوبت پایین نیز ریشه های هوایی کوچکی می رویاند که می تواند در تکثیر به کار رود.
این گیاه جزو گیاهان پایدار در برابر آفت ها و بیماری ها می باشد و به جز شته های قرمز که از ساقه های گلدار این گیاه بهره گیری می کنند غالباً آفت دیگری تمایلی به بهره مندی از این گیاه ندارد.
اگر رنگ برگ های گیاه، حتی برگ های تازه آن رو به زردی و قرمزی می روند به گمان فراوان آبیاری گیاه بیش از اندازه بوده است. این درست است که از شرایط نگهداری این گیاه یکی مکان مرطوب است، اما آبیاری بیش از اندازه نیز موجب مرگ گیاه خواهد شد. بهترین روش یافتن زمان درست آبیاری با لمس کردن خاک گلدان انجام می شود. اگر خاک گلدان به نسبت خشک بود، آنگاه کالانکوئهٔ خود را آبیاری کنید. آبیاری گیاه باید به آرامی انجام گیرد تا ساقهٔ پایینی آن خیس نشود. پس از آبیاری بگذارید تا آب از زیر گلدان خارج شده و سپس زیر گلدانی را نیز از آب خالی کنید. اگر رطوبت گیاه بسیار زیاد باشد ریشه ها زود فاسد شده و این موجب سستی و در پایان خشکی برگها و گلهای گیاه خواهد شد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگلهای کالانکوئه به رنگهای قرمز، صورتی، نارنجی، زرد و سفید وجود دارد. گلدهی کالانکوئه پس از سرمادهی ( و رنالیزاسیون یا بهارش ) شروع می شود. به این صورت که دوره رویشی و رشد گیاه در دمای بالا انجام می گیرد و گل انگیزی ( Flower induction ) از زمانی انجام می شود که برای مدت چهار هفته در دمای پایین تر از ۱۰ درجه قرار بگیرد. پس از طی این دوره یعنی اواخر زمستان گلها به صورت خوشه ای رشد می کنند و گلدهی از بالای خوشه آغاز می شود. عمر هر گل در دمای ۱۸ درجه حدود ۶ روز می باشد. ضمناً این گیاه به دلیل آبدار و گوشتی بودن در دماهای زیر ۲ درجه آسیب می بیند. این گیاه در برابر شرایط نامساعد گرم سازگار شده است و با ذخیره آب در برگها در شرایط خشک از آنها بهره می برد. [ ۳]
برای افزایش این گیاه می توان از قلمه برگ و ساقه بهره برد. غالباً جوانه به دست آمده از قلمه برگ، گیاه قوی تر و درشت تری پدید می آورد. این گیاه حتی در شرایط رطوبت پایین نیز ریشه های هوایی کوچکی می رویاند که می تواند در تکثیر به کار رود.
این گیاه جزو گیاهان پایدار در برابر آفت ها و بیماری ها می باشد و به جز شته های قرمز که از ساقه های گلدار این گیاه بهره گیری می کنند غالباً آفت دیگری تمایلی به بهره مندی از این گیاه ندارد.
اگر رنگ برگ های گیاه، حتی برگ های تازه آن رو به زردی و قرمزی می روند به گمان فراوان آبیاری گیاه بیش از اندازه بوده است. این درست است که از شرایط نگهداری این گیاه یکی مکان مرطوب است، اما آبیاری بیش از اندازه نیز موجب مرگ گیاه خواهد شد. بهترین روش یافتن زمان درست آبیاری با لمس کردن خاک گلدان انجام می شود. اگر خاک گلدان به نسبت خشک بود، آنگاه کالانکوئهٔ خود را آبیاری کنید. آبیاری گیاه باید به آرامی انجام گیرد تا ساقهٔ پایینی آن خیس نشود. پس از آبیاری بگذارید تا آب از زیر گلدان خارج شده و سپس زیر گلدانی را نیز از آب خالی کنید. اگر رطوبت گیاه بسیار زیاد باشد ریشه ها زود فاسد شده و این موجب سستی و در پایان خشکی برگها و گلهای گیاه خواهد شد. [ ۴]
wiki: کالانکوئه