کافوردم

لغت نامه دهخدا

کافوردم. [ دَ ] ( ص مرکب ) کافوربار. کنایه از ابر برف بار :
کافور و پیل اینک به هم پیل دمان کافوردم
کافور هندی بر شکم بر دفع گرما ریخته.

خاقانی.

( صفت ) ۱ - کافوربار کافور بیز. ۲ - برف بار ( ابر ) : [ کافور و پیل اینک بهم پیل دمان کافور دم کافور هندی بر شکم بر دفع گرما ریخته ] . ( خاقانی )

آن که دم سرد دارد.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید