کافور رباحی. [ رِ رَ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نوعی از کافور است. ( منتهی الارب ). نوعی از کافور که به پاره های نمک شبیه است. ( ترجمه صیدنه ابوریحان ). کافور ریاحی. ریاحی گویند به علت رائحه ای که از آن برمیخیزد و بعضی گفته اند رباحی درست است و آن منسوب به یکی از پادشاهان هند است که اول دفعه آن را شناخته است. ( تذکره ضریر انطاکی ج 1 ص 271 ). رجوع به حاشیه ( 3 ) ص 1 متن جوامعالحکایات چ معین و کافور شود.
