کافورخورده. [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) از خود بی خود شده : به مشک آرایش کافور کرده ز کافورش جهان کافورخورده.نظامی.
( صفت ) ۱ - آنکه کافور خورده . ۲ - آنکه قو. رجولیتش زایل شده . ۳ - از خود بیخود شده : [ بمشک آسایش کافور کرده ز کافورش جهان کافور خورده ] . ( نظامی )
