کافور بویه

لغت نامه دهخدا

کافوربویه. [ ی َ/ ی ِ ] ( اِ مرکب ) کافور یهودی گیاهی است چون او را در دست بمالند بوی کافور از او به مشام رسد قوه او به قوه کافور مشابه بود. ( ترجمه صیدنه بیرونی ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) گیاهی است که چون آنرا در دست بمالند بوی کافور از آن بمشام رسد .

پیشنهاد کاربران

بپرس