کافور اِخْشیدی، اَبومُسْکِ بن عبدالله ( ـ۳۵۷ق)
فرمانروای مصر (حک: ۳۵۵ـ۳۵۷). غلام سیاهی از سرزمین نوبه یا حبشه و متعلق به محمد اِخشید بود. اِخشید او را تربیت کرد و به سرداری سپاه رساند. پس از مرگ اخشید (۳۳۵ق) سرپرستی دو فرزند او را برعهده گرفت و به حکومت مصر نشاند ولی عملاً خود وی فرمانروایی می کرد. در ۳۵۵ق مطیع، خلیفۀ عباسی، مستقلاً وی را فرمانروای مصر کرد. سجایای اخلاقی او را ستوده اند و مُتَنبّی شاعر نامدار عرب، او را مدح گفته است.
فرمانروای مصر (حک: ۳۵۵ـ۳۵۷). غلام سیاهی از سرزمین نوبه یا حبشه و متعلق به محمد اِخشید بود. اِخشید او را تربیت کرد و به سرداری سپاه رساند. پس از مرگ اخشید (۳۳۵ق) سرپرستی دو فرزند او را برعهده گرفت و به حکومت مصر نشاند ولی عملاً خود وی فرمانروایی می کرد. در ۳۵۵ق مطیع، خلیفۀ عباسی، مستقلاً وی را فرمانروای مصر کرد. سجایای اخلاقی او را ستوده اند و مُتَنبّی شاعر نامدار عرب، او را مدح گفته است.