کافری

/kAfari/

معنی انگلیسی:
infidelity, heathenism, blasphemousness

لغت نامه دهخدا

کافری. [ف ِ / ف َ ] ( حامص ) کافر شدن. کافر بودن :
به نظم اندر آری دروغ و طمع را
دروغ است سرمایه مر کافری را.
ناصرخسرو.
ز دانش یکی جامه کن جانت را
که بی دانشی مایه کافری است.
ناصرخسرو.
عشق را با کافری خویشی بود
کافری خود مغز درویشی بود.
عطار.
جوری که تو میکنی به اسلام
در ملت کافری ندیدم.
سعدی.
کاهلی کافری بود. ( جامعالتمثیل ).

کافری. [ ف ِ ] ( اِخ ) نام کوهی است در سمت جنوبی کله وار و قسمت شمالی بندر طاهری از بلوک سیراف.

فرهنگ فارسی

( صفت ) منسوب به کافر جام. کافری .
نام کوهی است در سمت جنوبی کله وار و قسمت شمالی بندر طاهری از بلوک سیراف

پیشنهاد کاربران

بپرس