کافرکیش

/kAfarkiS/

لغت نامه دهخدا

کافرکیش. [ ف ِ /ف َ ] ( ص مرکب ) بی دین و آنکه ملت او خلاف شرع باشد. ( آنندراج ). کسی که بی دین باشد. ( ناظم الاطباء ). کسی که به مذهب کفار باشد. ( شعوری ج 2 ص 242 ) :
آمد به نماز آن صنم کافرکیش
ببرید نماز مؤمنان درویش.
سعدی.
در تو آن مردی نمی بینم که کافر بشکنی
بشکن ار مردی هوای نفس کافرکیش را.
سعدی.
چو بید بر سر ایمان خویش میلرزم
که دل بدست کمان ابروئیست کافرکیش.
حافظ.
بر جبین نقش کن از خون دل من خالی
تا بدانند که قربان تو کافرکیشم.
حافظ.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه دین کافران دارد آنکه بر آیین اسلام نباشد : [ آمد بنماز آن صنم کافر کیش ببرید نماز مومنان و درویش ] . ( سعدی )

فرهنگ عمید

کسی که آیین کافران دارد، بی دین.

پیشنهاد کاربران

بپرس