کاظمین

[ویکی فقه] کاظمین از شهرهای مهم و زیارتی عراق که مرقد دو امام معصوم امام کاظم(ع) و امام جواد(ع) در آن قرار دارد. این شهر نزد شیعیان پس از شهرهای زیارتی نجف و کربلا اهمیت مذهبی بسیاری دارد. کاظمین در سمت غرب رودخانه دجله و شمال غربی بغداد واقع است. بعضی از دانشمندان دینی شیعه مانند شیخ مفید و خواجه نصیرالدین طوسی در این شهر دفن شده اند.
سبب نامگذاری کاظمین به دلیل وجود دو آرامگاه امام شیعیان یعنی امام کاظم(ع) و امام جواد(ع) است. از دیگر نام های این شهر، « کاظمیه »، « بلدة الکاظمی » و « المشهد الکاظمی » است.
موقعیت جغرافیایی و آب و هوایی
کاظمین در مجاورت شهر بغداد است که امروزه به علت توسعه شهری به بغداد وصل شده است. این شهر در غرب رود دجله قرار دارد و از این رو دارای آب و هوای نسبتا معتدلی است. بارندگی در بعضی از ایام سال مانند بهار رگباری است. به این دلیل، در عصر عباسیان بغداد و مناطق حاصلخیز حوالی آن به عنوان پایتخت و تفریح گاه حاکمان عباسی قرار گرفت.
قدمت تاریخی
کاظمین به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی از دیرباز مورد توجه بوده است و تاریخ قدمت آن را به قبل از میلاد مسیح(ع) نسبت می دهند. این منطقه در عهد ساسانی باغ یکی از پادشاهان ایرانی به نام « تسوج » بود که به این نام شهرت یافت. در جنگ نهروان به سال ۳۷ و به دستور امام علی(ع) شهیدان جنگ را در این مکان به خاک سپردند که آن را « مقبرة الشهداء » نامیدند. در عصر عباسی، به هنگام توسعه و احیای بغداد و انتخاب آن به عنوان پایتخت، این قبرستان به « شونیزی » معروف بود که خلیفه منصور دوانیقی، آن جا را برای دفن بزرگان و خاندان عباسی در نظر گرفت و از آن پس به نام « مقابر قریش » شهرت یافت. بعدها امام کاظم(ع) به دستور هارون الرشید و به دست سندی بن شاهک به شهادت رسید و جسد امام درگورستان « قریش » به خاک سپرده شد. پس از دفن آن حضرت، مرقد ایشان به نام « مشهد باب التّبَن » معروف شد. در سال ۲۲۰ هـ ق امام جواد(ع) در کنار قبر جدش به خاک سپرده شد.
تخریب ها و بازسازی ها
...

[ویکی شیعه] کاظمین (به عربی الکاظمیة) امروزه منطقه ای است در شمال بغداد واقع در غرب رودخانه دجله در عراق که بخاطر وجود مرقد دو امام معصوم، امام کاظم(ع) و امام جواد(ع) از اماکن مقدس شیعیان به شمار می آید. اهمیت این شهر برای شیعیان سبب شده است که برخی، این منطقه را شهری مستقل به حساب آورند.
بعضی از دانشمندان دینی شیعه مانند شیخ مفید و خواجه نصیرالدین طوسی در این شهر دفن شده اند.
سبب نامگذاری کاظمین به دلیل وجود دو آرامگاه امام شیعیان یعنی امام کاظم(ع) و امام جواد(ع) است. از دیگر نام های این منطقه، « کاظمیه»، « بلدة الکاظمی » و « المشهد الکاظمی » است.

[ویکی اهل البیت] کلید واژه: کاظمین، امام کاظم علیه السلام، امام جواد علیه السلام، تاریخ کاظمین، بغداد، حرم کاظمین، شهرهای اسلامی، مسجد صفوی، خواجه نصیرالدین طوسی، شیخ مفید، ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولویه، مسجد براثا، مسجد المنطقه
این شهر سومین شهر مقدس عراق پس از نجف و کربلا است و در شمال غربی بغداد و در سمت غرب رودخانه دجله قرار گرفته که تنها عرض رودخانه دجله آن را از بغداد جدا می کند.
نام این شهر برگرفته از نام مبارک حضرت امام کاظم علیه السلام است و از آنجایی که در این حرم حضرت موسی بن جعفر علیه السلام (=کاظم) و نواده او حضرت محمد بن علی علیه السلام (=امام جواد علیه السلام) مدفون می باشند شهر به نام این دو تن با غلبه دادن نام اشهر که کاظم است، «کاظمین» نامیده شده است.
عامة مردم عراق به این شهر «الکاظم» و «الکاظمیه» می گویند، برخی آن را «بلده الکاظم» و برخی دیگر «کاظمین» می نامند درگذشته های دور به این منطقه «المشهدالکاظمی» و گاهی نیز «مشهد موسی بن جعفر» و گورستان قریش نیز می گفته اند.
کاظمین در مجاورت شهر بغداد، سمت غرب رودخانه دجله قرار دارد و از لحاظ اداری تابع شهر بغداد است و مناره های طلایی آن از داخل شهر بغداد نمایان است. امروزه، این شهر به سبب توسعه بغداد به آن وصل شده است. از آن جا که این شهر در حدود یک کیلومتری رود دجله واقع است، آب و هوای نسبتاً معتدلی دارد و میزان بارندگی آن در سال زیاد است. گاهی نیز بادهای تندی در این منطقه می وزد و سیلاب عظیمی راه می افتد. به دنبال این تغییر آب و هوایی، دجله نیز طغیان می کند و مزرعه های اطراف را به کام خود می کشد و گاهی هم شهر را دچار آسیب جدی و تخریب می کند. بارها در طول تاریخ، این شهر با بادهای تند، تگرک و باران های سیل آسا و همچنین زلزله های مخرب روبرو بوده است. گاهی مشهد و مقبره های امامان نیز بر اثر این حادثه های طبیعی آسیب دیده و تخریب می شد از جمله سال های 569 ق، 573 ق، 613 ق و 1042 ق که همواره خلیفه ها و حکمرانان به بازسازی آن پرداخته اند.
در آثار باستانی بر جای مانده از دوره های مختلف تاریخی نظیر کلدانی ها، بابلی ها، آشوری ها و ایرانی ها اسمی از «منطقه کاظمیه» در میان نیست و تنها اسمی که از این منطقه بر جای مانده. اسمی شبیه به اسامی یونانی است که «قطربل» می باشد. این اسم در اواخر قرن چهارم قبل از میلاد یعنی پس از درگذشت اسکندر مقدونی و به قدرت رسیدن حکومت سلوکی ها در منطقه، شایع گردید.
برخی از مطالعات باستان شناسی نشان می دهد که سکه های قدیمی فراوانی در کنار سکه های دوران اسلامی در این منطقه یافت شده است، در سال 647 هـ.ق المستعصم بالله دستور بازسازی مرقد کاظمین را داد و هنگامی که کارگران مشغول کندن زمین بودند به کوزه ای برخوردند که در آن تعدادی سکة یونانی و سکه های اسلامی قرار داشت، هنگامی که این سکه ها را به المستعصم نشان دادند، دستور داد آن ها را خرج بازسازی حرم مطهر کنند و مردم این سکه ها را به قیمت های گزاف خریدند و مبلغ آن را که چندین برابر شده بود خرج بازسازی کردند. در دوره ساسانی نیز به این منطقه «طسوج قطربل» می گفتند که به معنی روستای قطربل بود و این منطقه توسط شاخه ای از رودخانه دجله که به «دجیل» معروف بود آبیاری می شد.
در سال 145 هـ.ق منصور عباسی شروع بساختن بغداد کرد و بنابر روایت خطیب بغدادی در سال 146 هـ.ق باروی شهر را ساخت و در سال 149 هـ. ق خندقی برای آن کند و بدین گونه شهر تقریباً کامل شد. پس از ساختن شهر «منصور عباسی» دستور داد تا قبرستانی در شمال شهر برای خود و خانواده اش بسازند و این قبرستان بعدها به نام قبرستان «قریش» و یا «قبرستان بنی هاشم» معروف شد و شیخ مفید روایت می کند که این مقبره مخصوص بنی هاشم و اشراف بود. اولین کسی که در این قبرستان، در سال 150 هـ.ق، به خاک سپرده شد «جعفر» پسر ابوجعفر منصور عباسی بود و پس از آن دفن کردن مردگان در این قبرستان شایع و متداول گردید.

[ویکی الکتاب] معنی کَاظِمِینَ: آنانکه با وجود ناراحتی زیاد سخنی نمی گویند و ناراحتیشان را پنهان می کنند - آنانکه دم نمی زنند(کلمه کاظمین اسم فاعل از کظم است و کظم به معنای شدت اندوه است از طرفی کظم به معنای بیرون آمدن نفس است ، وقتی میگویند کظم خود را گرفت ، یعنی جلو نفس خود را گر...
معنی مَکْظُومٌ: نفس گرفته شده - نفس بند آمده (کلمه کاظمین اسم فاعل از کظم است و کظم به معنای شدت اندوه است از طرفی کظم به معنای بیرون آمدن نفس است ، وقتی میگویند کظم خود را گرفت ، یعنی جلو نفس خود را گرفت ، و کظوم به معنای حبس کردن نفس است ، که خود کنایه از سکوت است...
معنی کَظِیمٌ: آنکه با وجود ناراحتی زیاد سخنی نمی گوید و ناراحتیش را پنهان می کنند - آنکه دم نمی زند(کلمه کاظمین اسم فاعل از کظم است و کظم به معنای شدت اندوه است از طرفی کظم به معنای بیرون آمدن نفس است ، وقتی میگویند کظم خود را گرفت ، یعنی جلو نفس خود را گرفت ، و ک...
ریشه کلمه:
کظم (۶ بار)

«کاظم» از مادّه «کظم» در اصل به معنای «بستن دهان مشکی است که پر از آب باشد» سپس در مورد کسانی که از خشم و غضب پر می شوند، اما به دلائل مختلفی آن را اظهار نمی دارند، اطلاق شده است.

کاظِمِین
حرم مطهر امام موسی کاظم (ع) و امام جواد (ع)
حرم مطهر امام موسی کاظم (ع) و امام جواد (ع)
حرم مطهر امام موسی کاظم (ع) و امام جواد (ع)
حرم مطهر امام موسی کاظم (ع) و امام جواد (ع)
حرم مطهر امام موسی کاظم (ع) و امام جواد (ع)
شهری در مرکز عراق، در یک کیلومتری ساحل راست رود دجله. حومۀ شمالی بغداد و از شهرهای مهم مذهبی کشور به شمار می رود. در میان نخلستان واقع شده و از ایستگاه های راه آهن بغداد ـ سامرا است. سامرا در شمال و کربلا و نجف در جنوب آن قرار دارد. اکثر جمعیت آن شیعی مذهب اند. مرقد امام محمدتقی، ملقب به جواد (ع)، و امام موسی کاظم (ع) در این شهر است. مدفن این دو امام شیعه که در یک محل قرار دارد، به آستانۀ کاظمین یا آستانۀ جوادین معروف است. این شهر بارها در جنگ های میان شیعیان و سنی ها، به ویژه در ۴۴۳ و ۶۶۲ق، به آتش کشیده و غارت شد. در زمان فتح بغداد به دست هولاکوخان نیز با خاک یکسان شد (۶۵۶ق). امروزه کاظمین جزئی از بغداد بزرگ است. در مقابل کاظمین، در ساحل چپ رود دجله، حومۀ المعظم قرار دارد که اکثر جمعیت آن سنی اند. قبر ابوحنیفه، مؤسس مذهب حنفی، در این جاست.