[ویکی نور] «محمدعلی بن شیخ حسن بن شیخ محمد جمالی قابچی خراسانی کاظمی»، دانشمندی بزرگ و عالمی نام آور و مدرسی مشهور از فقهای عصر حاضر در حوزه علمیه نجف اشرف است.
وی در شهر سامرا در سال 1309ق، در خانواده ای اهل علم و دانش دیده به جهان گشود. پدرش شیخ حسن، عالمی بزرگ و فقیه و اصولی توانا و از شاگردان برجسته میرزای شیرازی بود و مادرش علویه جلیله، نوه علامه سید صادق طباطبایی، معروف به سنگلجی صاحب مقبره مشهور در شاه عبدالعظیم در شهر ری می باشد. او دو برادر دیگر به نام های میرزا مهدی و حاج محمدجواد نیز داشت، اما در میان آنان تنها او راه علم و دانش را اختیار نمود.
محمدعلی کاظمی از خاندانی بزرگ و سرشناس به نام خاندان جمالی بود. پدربزرگش شیخ محمد از شرافت خدمتگزاری حرم امام موسی بن جعفر و امام جواد(ع) در کاظمین برخوردار بود. از شخصیت های برجسته این خاندان می توان به شیخ عباس که از چهره های علمی و برجسته کاظمین و نجف اشرف می باشد، اشاره نمود. وی پدر دکتر محمدفاضل جمالی است که از شخصیت های فرهنگی و سیاسی معروف عراق بشمار می آید.
محمدعلی کاظمی خراسانی، تحصیلات خود را از خراسان و از شهر مشهد مقدس آغاز نمود. وی علوم مقدماتی را از محضر پدر بزرگوار و از دیگر اساتید حوزه علمیه مشهد مقدس فراگرفت. سطوح فقه و اصول را در محضر سید آقا حسین قمی و میرزا محمد بن شیخ کاظم خراسانی به پایان رسانید. در سال 1338ق، در سن 29 سالگی برای ادامه تحصیلات به درخواست پدرش عازم حوزه علمیّه نجف اشرف در عراق شد. وی ابتدا به شهر کربلا رفت و دو ماه از محضر میرزا محمدتقی شیرازی رهبر انقلاب عراق بهره برد و سپس به نجف اشرف رفت و در درس علمای آن حوزه شرکت کرد تا بهترین آنان را انتخاب نماید و بالاخره درس علامه نائینی را برگزید. وی شبانه روز خود را وقف درس های فقه و اصول آن دانشمند بزرگ کرد و تقریرات درس اصول ایشان را به نام «فوائد الأصول» به رشته تحریر درآورد و تقریرات درس خارج فقه، کتاب الصلاة و کتاب التجارة ایشان را نیز نگاشت.
پس از مدتی وی از برجسته ترین شاگردان علامه نائینی در حوزه علمیّه نجف اشرف و از مشهورترین اساتید آن حوزه بشمار آمد. وی در زمان حیات استاد، درس ایشان را برای دیگر شاگردان تقریر می کرد.
محمدعلی کاظمی خراسانی، از ستارگان درخشان دانش و دارای علم و فضلی فراوان بود. وی از برجسته ترین شاگردان علامه نائینی بشمار می آمد که در علم و عمل به ایشان اقتدا کرده و از نبوغ و استعدادی ذاتی، بیانی شیرین و قلمی روان برخوردار بود. او در زمان حیات استاد خود از مدرسان حوزه علمیّه نجف اشرف بشمار می آمد و در میدان های علمی، دانشمندی مشهور بود که از جایگاهی رفیع و احترامی سزاوار برخوردار بود. بعد از وفات علامه نائینی دیدگان طلاب و فضلای حوزه متوجه او گشت و جمع فراوانی از عاشقان علم پروانه وار به دور او جمع شدند؛ چراکه عنایت و توجه و اعتماد علامه نائینی را به ایشان دیده بودند. مجالس درس ایشان در نجف اشرف از بزرگ ترین و باکیفیت ترین مجالس درس بود. وی شبانه روز در حال بحث و درس و یا مذاکره با علما بود و هر شب به همراه جمعی از علما در کنار مقبره استاد به مذاکرات علمی می پرداخت و تا هنگام بسته شدن درهای حرم این جلسه ادامه پیدا می کرد.
وی در شهر سامرا در سال 1309ق، در خانواده ای اهل علم و دانش دیده به جهان گشود. پدرش شیخ حسن، عالمی بزرگ و فقیه و اصولی توانا و از شاگردان برجسته میرزای شیرازی بود و مادرش علویه جلیله، نوه علامه سید صادق طباطبایی، معروف به سنگلجی صاحب مقبره مشهور در شاه عبدالعظیم در شهر ری می باشد. او دو برادر دیگر به نام های میرزا مهدی و حاج محمدجواد نیز داشت، اما در میان آنان تنها او راه علم و دانش را اختیار نمود.
محمدعلی کاظمی از خاندانی بزرگ و سرشناس به نام خاندان جمالی بود. پدربزرگش شیخ محمد از شرافت خدمتگزاری حرم امام موسی بن جعفر و امام جواد(ع) در کاظمین برخوردار بود. از شخصیت های برجسته این خاندان می توان به شیخ عباس که از چهره های علمی و برجسته کاظمین و نجف اشرف می باشد، اشاره نمود. وی پدر دکتر محمدفاضل جمالی است که از شخصیت های فرهنگی و سیاسی معروف عراق بشمار می آید.
محمدعلی کاظمی خراسانی، تحصیلات خود را از خراسان و از شهر مشهد مقدس آغاز نمود. وی علوم مقدماتی را از محضر پدر بزرگوار و از دیگر اساتید حوزه علمیه مشهد مقدس فراگرفت. سطوح فقه و اصول را در محضر سید آقا حسین قمی و میرزا محمد بن شیخ کاظم خراسانی به پایان رسانید. در سال 1338ق، در سن 29 سالگی برای ادامه تحصیلات به درخواست پدرش عازم حوزه علمیّه نجف اشرف در عراق شد. وی ابتدا به شهر کربلا رفت و دو ماه از محضر میرزا محمدتقی شیرازی رهبر انقلاب عراق بهره برد و سپس به نجف اشرف رفت و در درس علمای آن حوزه شرکت کرد تا بهترین آنان را انتخاب نماید و بالاخره درس علامه نائینی را برگزید. وی شبانه روز خود را وقف درس های فقه و اصول آن دانشمند بزرگ کرد و تقریرات درس اصول ایشان را به نام «فوائد الأصول» به رشته تحریر درآورد و تقریرات درس خارج فقه، کتاب الصلاة و کتاب التجارة ایشان را نیز نگاشت.
پس از مدتی وی از برجسته ترین شاگردان علامه نائینی در حوزه علمیّه نجف اشرف و از مشهورترین اساتید آن حوزه بشمار آمد. وی در زمان حیات استاد، درس ایشان را برای دیگر شاگردان تقریر می کرد.
محمدعلی کاظمی خراسانی، از ستارگان درخشان دانش و دارای علم و فضلی فراوان بود. وی از برجسته ترین شاگردان علامه نائینی بشمار می آمد که در علم و عمل به ایشان اقتدا کرده و از نبوغ و استعدادی ذاتی، بیانی شیرین و قلمی روان برخوردار بود. او در زمان حیات استاد خود از مدرسان حوزه علمیّه نجف اشرف بشمار می آمد و در میدان های علمی، دانشمندی مشهور بود که از جایگاهی رفیع و احترامی سزاوار برخوردار بود. بعد از وفات علامه نائینی دیدگان طلاب و فضلای حوزه متوجه او گشت و جمع فراوانی از عاشقان علم پروانه وار به دور او جمع شدند؛ چراکه عنایت و توجه و اعتماد علامه نائینی را به ایشان دیده بودند. مجالس درس ایشان در نجف اشرف از بزرگ ترین و باکیفیت ترین مجالس درس بود. وی شبانه روز در حال بحث و درس و یا مذاکره با علما بود و هر شب به همراه جمعی از علما در کنار مقبره استاد به مذاکرات علمی می پرداخت و تا هنگام بسته شدن درهای حرم این جلسه ادامه پیدا می کرد.