کاظم زادۀ ایرانشهر، حسین (تبریز ۱۲۶۲ـ سوئیس ۱۳۴۱ش)
کاظم زاده ایرانشهر، حسین
نویسنده، نمایش نامه نویس و روزنامه نگار ایرانی. در ۱۲۸۴ش، به استانبول رفت و پنج سال با سمت منشی در ادارۀ تذکرۀ سفارت ایران به کار مشغول شد و ضمناً در همین مدت در دانشگاه استانبول به تحصیل علم حقوق پرداخت. در۱۲۹۰ش، راهی بلژیک شد و در دانشگاه لوون تحصیلات خود را پی گرفت. در ۱۲۹۲ش، به دعوت ادوارد براون، به تدریس زبان فارسی در دانشگاه کیمبریج پرداخت. در ۱۲۹۳ش، به برلین رفت و اندکی بعد به ایران بازگشت و بعد از سه سال، در ۱۲۹۶ش، مجدداً به برلین عزیمت کرد و در آن جا مجلۀ ایرانشهر را به مدت چهار سال انتشار داد و در ضمن کتب فارسی سودمندی به چاپ رساند. در ۱۳۱۵ش، به دگرسهایم سوئیس رفت و تا پایان عمر در آن جا به سر برد. در ۱۳۲۱ش، مکتب خاصی به نام «عرفان باطنی»، که برپایۀ برادری، یگانگی و برابری همۀ مردم جهان بود، تأسیس و برنامۀ مخصوصی برای ابلاغ آموزه های خود به پیروانش تنظیم کرد و در ضمن در ارتباط با این مکتب مجله ای به زبان آلمانی به نام هماهنگی جهان در آن شهر منتشر کرد. همچنین انجمن مصاحبت ادبی و علمی ایرانیان را با همکاری محمد قزوینی و ابراهیم پورداود به راه انداخت. آثار او به ح دود ۴۰ تا ۵۰ رساله و کتاب می رسد که آن ها را به زبان های انگلیسی، فرانسه و آلمانی نوشته است. از آثار اوست: تمرکز فکر و مناجات باطنی (به آلمانی)؛ منشأ رقوم سیاق (به فرانسه)؛ راه نو (۴ جلد)؛ معارف عثمانی؛ شرح حال شیخ محمد خیابانی؛ رستم و سهراب (نمایش نامۀ منظوم).
کاظم زاده ایرانشهر، حسین
نویسنده، نمایش نامه نویس و روزنامه نگار ایرانی. در ۱۲۸۴ش، به استانبول رفت و پنج سال با سمت منشی در ادارۀ تذکرۀ سفارت ایران به کار مشغول شد و ضمناً در همین مدت در دانشگاه استانبول به تحصیل علم حقوق پرداخت. در۱۲۹۰ش، راهی بلژیک شد و در دانشگاه لوون تحصیلات خود را پی گرفت. در ۱۲۹۲ش، به دعوت ادوارد براون، به تدریس زبان فارسی در دانشگاه کیمبریج پرداخت. در ۱۲۹۳ش، به برلین رفت و اندکی بعد به ایران بازگشت و بعد از سه سال، در ۱۲۹۶ش، مجدداً به برلین عزیمت کرد و در آن جا مجلۀ ایرانشهر را به مدت چهار سال انتشار داد و در ضمن کتب فارسی سودمندی به چاپ رساند. در ۱۳۱۵ش، به دگرسهایم سوئیس رفت و تا پایان عمر در آن جا به سر برد. در ۱۳۲۱ش، مکتب خاصی به نام «عرفان باطنی»، که برپایۀ برادری، یگانگی و برابری همۀ مردم جهان بود، تأسیس و برنامۀ مخصوصی برای ابلاغ آموزه های خود به پیروانش تنظیم کرد و در ضمن در ارتباط با این مکتب مجله ای به زبان آلمانی به نام هماهنگی جهان در آن شهر منتشر کرد. همچنین انجمن مصاحبت ادبی و علمی ایرانیان را با همکاری محمد قزوینی و ابراهیم پورداود به راه انداخت. آثار او به ح دود ۴۰ تا ۵۰ رساله و کتاب می رسد که آن ها را به زبان های انگلیسی، فرانسه و آلمانی نوشته است. از آثار اوست: تمرکز فکر و مناجات باطنی (به آلمانی)؛ منشأ رقوم سیاق (به فرانسه)؛ راه نو (۴ جلد)؛ معارف عثمانی؛ شرح حال شیخ محمد خیابانی؛ رستم و سهراب (نمایش نامۀ منظوم).