کاظم دارابی ( زاده کازرون، ایران ) یک ایرانی است که به جرم همدستی در ترور سه تن از رهبران کرد در جریان ترور میکونوس در آلمان توسط دادگاه قانون اساسی فدرال آلمان پس از اثبات جرم او به حبس ابد محکوم شد. کاظم دارابی هیچ وقت اتهام دست داشتن در این پرونده را نپذیرفت. بر اساس قوانین آلمان، پرونده محکومان به حبس ابد پس از گذراندن پانزده سال قابل رسیدگی برای برخورداری از تخفیف مجازات و آزادی است و دارابی پس از ۱۵ سال و ۶۴ روز در بامداد ۲۰ آذر ۱۳۸۶ پس از آزادی از زندان از آلمان اخراج و به ایران فرستاده شد. او هنگام ورود مورد استقبال معاون وزارت خارجه قرار گرفت. همسر، و سه فرزند کاظم دارابی در آلمان هستند و او اجازه ملاقات با آن ها را ندارد.
... [مشاهده متن کامل]
دارابی در سال ۱۹۷۹ کمی پس از انقلاب ۱۳۵۷ برای تحصیل وارد آلمان غربی شد.
او در ابتدا در برلین به یادگیری زبان آلمانی می پردازد و پس از طی یک دوره کارآموزی ۶ ماهه، دو نیمسال تحصیلی ۱۹۸۱/۱۹۸۲ را در دانشگاه فنی و حرفه ای هاگن به منظور کسب شرایط لازم تحصیل، گذراند. او به دلیل شرکت در رویارویی بین طرفداران و مخالفان خمینی در دانشگاه ماینتس ( ۲۴ آوریل ۱۹۸۲ ) حکم اخراج خود از آلمان را در ۱ ژوئن ۱۹۸۲ دریافت کرد و متعاقبا ۴ ماه ( از ژوئیه تا اکتبر ۱۹۸۲ ) را در حبسِ اخراج ( آلمانی: Abschiebehaft ) به سر برد. به گفته خودش، او از کسانی بود که به خوابگاه دانشگاه شهر ماینتس که گروهی از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران در آن ساکن بودند حمله کرد. دادگاه منطقه ای ماینتس دارابی را به جرم آسیب بدنی محکوم به ۸ ماه حبس تعلیقی کرد. حکم اخراج او نهایتا با پادرمیانی سفارت ایران تا زمان پایان تحصیل تعلیق شد.
دارابی در ۱۴ فوریه ۱۹۸۳ برای تحصیل در رشته مهندسی عمران در دانشگاه فنی و حرفه ای برلین به این شهر نقل مکان کرد. در سال ۱۹۸۶ پس از درخواست سفارت ایران برای اعطای اجازه اقامت به دارابی ( و لغو حکم اخراج تعلیقی او ) اداره مربوط با اشاره به شرکت نامنظم دارابی در کلاس های درس و همچنین قبول نشدن در امتحانات اعلام کرد او باید از دانشگاه اخراج و به همین دلیل شایسته دریافت اجازه اقامت نیست. او در ۳۰ سپتامبر ۱۹۸۷ از دانشگاه اخراج شد. ولی در سال ۱۹۸۸ موفق به ثبت نام دوباره شد و به همین ترتیب اجازه ماندن او در آلمان تمدید شد.
... [مشاهده متن کامل]
دارابی در سال ۱۹۷۹ کمی پس از انقلاب ۱۳۵۷ برای تحصیل وارد آلمان غربی شد.
او در ابتدا در برلین به یادگیری زبان آلمانی می پردازد و پس از طی یک دوره کارآموزی ۶ ماهه، دو نیمسال تحصیلی ۱۹۸۱/۱۹۸۲ را در دانشگاه فنی و حرفه ای هاگن به منظور کسب شرایط لازم تحصیل، گذراند. او به دلیل شرکت در رویارویی بین طرفداران و مخالفان خمینی در دانشگاه ماینتس ( ۲۴ آوریل ۱۹۸۲ ) حکم اخراج خود از آلمان را در ۱ ژوئن ۱۹۸۲ دریافت کرد و متعاقبا ۴ ماه ( از ژوئیه تا اکتبر ۱۹۸۲ ) را در حبسِ اخراج ( آلمانی: Abschiebehaft ) به سر برد. به گفته خودش، او از کسانی بود که به خوابگاه دانشگاه شهر ماینتس که گروهی از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران در آن ساکن بودند حمله کرد. دادگاه منطقه ای ماینتس دارابی را به جرم آسیب بدنی محکوم به ۸ ماه حبس تعلیقی کرد. حکم اخراج او نهایتا با پادرمیانی سفارت ایران تا زمان پایان تحصیل تعلیق شد.
دارابی در ۱۴ فوریه ۱۹۸۳ برای تحصیل در رشته مهندسی عمران در دانشگاه فنی و حرفه ای برلین به این شهر نقل مکان کرد. در سال ۱۹۸۶ پس از درخواست سفارت ایران برای اعطای اجازه اقامت به دارابی ( و لغو حکم اخراج تعلیقی او ) اداره مربوط با اشاره به شرکت نامنظم دارابی در کلاس های درس و همچنین قبول نشدن در امتحانات اعلام کرد او باید از دانشگاه اخراج و به همین دلیل شایسته دریافت اجازه اقامت نیست. او در ۳۰ سپتامبر ۱۹۸۷ از دانشگاه اخراج شد. ولی در سال ۱۹۸۸ موفق به ثبت نام دوباره شد و به همین ترتیب اجازه ماندن او در آلمان تمدید شد.
