مهندس کاظم جفرودی ( ۱۲۹۳ رشت – ۱۳۸۹ پاریس ) مقاطعه کار، استاد دانشگاه تهران، سناتور و نماینده مجلس شورای ملی بود.
کاظم جفرودی در سال ۱۲۹۳ در شهر رشت زاده شد. پدر او و عموهایش تاجر بودند. مادر او اهل یکی از دهات نزدیک سنگر رشت بود. او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه ابتدایی نمره دو رشت به پایان رساند و در سال ۱۳۰۷ وارد سال اول متوسطه شد. در این سال اتفاق مهمی رخ داد که خود مهندس جفرودی آنرا اینگونه شرح می دهد:
... [مشاهده متن کامل]
«در سال ۱۳۰۸ که من در مدرسه متوسطه نمره دو بودم، رئیس مدرسه با یکی از همکلاسی های ما درافتاد و من در آن مدرسه در کلاس دوم متوسطه شاگرد اول کلاس بودم. ما ناچار شدیم به عنوان کمک به این همکلاسی خودمان که رئیس مدرسه قصد داشت او را اخراج کند، دست به یک اعتصاب زدیم. بر اثر آن اعتصاب مدرسه ما منحل شد. از تهران مدبرالدوله که آن وقت معاون وزارت معارف بود به اتفاق آقای محسن قریب که در آن زمان رئیس اداره کل تفتیش بود به گیلان آمدند بازجویی هایی از ما کردند. نتیجه این شد که ده نفر ما را برای همیشه از ادامه تحصیل در گیلان محروم کردند و مدرسه متوسطه نمره دو را هم بستند».
با توجه به اینکه جفرودی از تحصیل در گیلان محروم شده بود، برای ادامه تحصیل در کلاس چهار متوسطه، از رشت به تهران رفت. او پس از اتمام تحصیلات خود در تهران، با کاروان دانشجویان اعزامی به خارج، برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت. جفرودی پس از تحصیل در رشته راه و ساختمان در پاریس، از طریق بندر پهلوی به ایران بازگشت اما در همانجا به دلیل پیشینه سیاسی سالهای مدرسه اش، دستگیر شد و سپس به اراک تبعید شد. این مشکلات و دستگیری های کاظم جفرودی تا چندین سال ادامه داشت تا اینکه بلاخره پس از شهریور ۱۳۲۰ و روی کار آمدن محمدعلی فروغی به عنوان نخست وزیر، فروغی با شنیدن زندگی مشقفت بار جفرودی، لایحه ای به قید سه فوریت و منحصرا برای کاظم جفرودی به مجلس شورای ملی می برد و به موجب آن، پیشینه سیاسی کیفری جفرودی پاک می شود. پس از تصویب این لایحه، جفرودی به دانشگاه تهران دعوت شد و دانشیار دانشکده فنی تهران گردید. او تا پایان دوره پهلوی، استاد دانشگاه تهران باقی ماند. در دهه ۱۳۲۰ به حزب ایران پیوست که در جبهه ملی مشارکت داشت. پس از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲به نمایندگی رشت در مجلس شورای ملی انتخاب شد. در جلسات آغازین این دوره با اینکه فضای مجلس سرشار از روحیات و موضع گیریهای ضدمصدقی بود، در نطقی در میان هیاهو و اعتراض نمایندگان به دفاع از کارنامه نهضت ملی و دولت مصدق پرداخت و گفت:
کاظم جفرودی در سال ۱۲۹۳ در شهر رشت زاده شد. پدر او و عموهایش تاجر بودند. مادر او اهل یکی از دهات نزدیک سنگر رشت بود. او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه ابتدایی نمره دو رشت به پایان رساند و در سال ۱۳۰۷ وارد سال اول متوسطه شد. در این سال اتفاق مهمی رخ داد که خود مهندس جفرودی آنرا اینگونه شرح می دهد:
... [مشاهده متن کامل]
«در سال ۱۳۰۸ که من در مدرسه متوسطه نمره دو بودم، رئیس مدرسه با یکی از همکلاسی های ما درافتاد و من در آن مدرسه در کلاس دوم متوسطه شاگرد اول کلاس بودم. ما ناچار شدیم به عنوان کمک به این همکلاسی خودمان که رئیس مدرسه قصد داشت او را اخراج کند، دست به یک اعتصاب زدیم. بر اثر آن اعتصاب مدرسه ما منحل شد. از تهران مدبرالدوله که آن وقت معاون وزارت معارف بود به اتفاق آقای محسن قریب که در آن زمان رئیس اداره کل تفتیش بود به گیلان آمدند بازجویی هایی از ما کردند. نتیجه این شد که ده نفر ما را برای همیشه از ادامه تحصیل در گیلان محروم کردند و مدرسه متوسطه نمره دو را هم بستند».
با توجه به اینکه جفرودی از تحصیل در گیلان محروم شده بود، برای ادامه تحصیل در کلاس چهار متوسطه، از رشت به تهران رفت. او پس از اتمام تحصیلات خود در تهران، با کاروان دانشجویان اعزامی به خارج، برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت. جفرودی پس از تحصیل در رشته راه و ساختمان در پاریس، از طریق بندر پهلوی به ایران بازگشت اما در همانجا به دلیل پیشینه سیاسی سالهای مدرسه اش، دستگیر شد و سپس به اراک تبعید شد. این مشکلات و دستگیری های کاظم جفرودی تا چندین سال ادامه داشت تا اینکه بلاخره پس از شهریور ۱۳۲۰ و روی کار آمدن محمدعلی فروغی به عنوان نخست وزیر، فروغی با شنیدن زندگی مشقفت بار جفرودی، لایحه ای به قید سه فوریت و منحصرا برای کاظم جفرودی به مجلس شورای ملی می برد و به موجب آن، پیشینه سیاسی کیفری جفرودی پاک می شود. پس از تصویب این لایحه، جفرودی به دانشگاه تهران دعوت شد و دانشیار دانشکده فنی تهران گردید. او تا پایان دوره پهلوی، استاد دانشگاه تهران باقی ماند. در دهه ۱۳۲۰ به حزب ایران پیوست که در جبهه ملی مشارکت داشت. پس از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲به نمایندگی رشت در مجلس شورای ملی انتخاب شد. در جلسات آغازین این دوره با اینکه فضای مجلس سرشار از روحیات و موضع گیریهای ضدمصدقی بود، در نطقی در میان هیاهو و اعتراض نمایندگان به دفاع از کارنامه نهضت ملی و دولت مصدق پرداخت و گفت:
