[ویکی فقه] کمال الدین حسین بن علی واعظ کاشفی سبزواری مؤلف «جواهر التفسیر»، می باشد.
سال تولد وی مشخص نیست ولی می توان حدس زد که حوالی ۸۴۰ هجری در سبزوار به دنیا آمده و فوت او ۹۱۰ هجری بوده است. قدیمی ترین و کاملترین شرح حال کاشفی از آن تاریخ نویس معاصر او یعنی غیاث الدین خواند میر (۸۸۰- ۹۴۱ هجری) است، وی در ماثر الملوک ، خلاصة الاخبار و حبیب السیر در مورد کاشفی مطالبی آورده است، می نویسد: «کمال الدین حسین واعظ، از اصناف علوم معقول و انواع متون محسوس و منقول فایده و بهره تمام دارد. جامع العلوم محسوب می شده است، مشهور به سخنوری و وعظ بوده، هفته ای سه نوبت در مسجد، دار السیادة و خانقاه به وعظ و نصیحت مردم اشتغال داشته است. در فن نجوم مهارت داشت، در انشاء بی مثل زمان خود بود.» امیر علیشیر نوایی وزیر سلطان حسین بایقرا نیز درباره کاشفی کتابی نوشته است، او را جزو شعرای برتر فارسی زبان در پایان دوره تیموری معرفی می کند. سید نور الله شوشتری یک قرن بعد از کاشفی، او را فاضل، جامع علوم دینی و سفینه معارف یقینی می داند. و می نویسد: از جفر و تکسیر و سیمیا آگاه و در نجوم صاحب دستگاه بوده است، نفسی با تاثیر و عبارتی دلپذیر داشت. در بلاغت فصیح عهد و مسیح مهد بود.» برترین کتاب کاشفی را جواهر التفسیر می داند. حاجی خلیفه ، میرزا عبدالله افندی ریاض العلماء در ج۲ ص۱۸۵، میرزا محمد باقر موسوی ، رضا قلی خان هدایت و محمد علی مدرس ، وی را با همین صفات ستوده اند.
سال تولد وی مشخص نیست ولی می توان حدس زد که حوالی ۸۴۰ هجری در سبزوار به دنیا آمده و فوت او ۹۱۰ هجری بوده است. قدیمی ترین و کاملترین شرح حال کاشفی از آن تاریخ نویس معاصر او یعنی غیاث الدین خواند میر (۸۸۰- ۹۴۱ هجری) است، وی در ماثر الملوک ، خلاصة الاخبار و حبیب السیر در مورد کاشفی مطالبی آورده است، می نویسد: «کمال الدین حسین واعظ، از اصناف علوم معقول و انواع متون محسوس و منقول فایده و بهره تمام دارد. جامع العلوم محسوب می شده است، مشهور به سخنوری و وعظ بوده، هفته ای سه نوبت در مسجد، دار السیادة و خانقاه به وعظ و نصیحت مردم اشتغال داشته است. در فن نجوم مهارت داشت، در انشاء بی مثل زمان خود بود.» امیر علیشیر نوایی وزیر سلطان حسین بایقرا نیز درباره کاشفی کتابی نوشته است، او را جزو شعرای برتر فارسی زبان در پایان دوره تیموری معرفی می کند. سید نور الله شوشتری یک قرن بعد از کاشفی، او را فاضل، جامع علوم دینی و سفینه معارف یقینی می داند. و می نویسد: از جفر و تکسیر و سیمیا آگاه و در نجوم صاحب دستگاه بوده است، نفسی با تاثیر و عبارتی دلپذیر داشت. در بلاغت فصیح عهد و مسیح مهد بود.» برترین کتاب کاشفی را جواهر التفسیر می داند. حاجی خلیفه ، میرزا عبدالله افندی ریاض العلماء در ج۲ ص۱۸۵، میرزا محمد باقر موسوی ، رضا قلی خان هدایت و محمد علی مدرس ، وی را با همین صفات ستوده اند.