کاشِف الغِطاء، شیخ موسی ( ـ نجف ۱۲۴۱/۱۲۴۳ق)
مرجع تقلید امامیّه، فرزند ارشد شیخ جعفر کاشف الغطاء. نزد پدر و کسانی چون شیخ اسدالله کاظمی (صاحب مقابیس) درس خواند. سید عبدالفتاح مراغی (صاحب عناوین)، ملاعلی قائنی، ملاصالح مازندرانی جوربایی، ملا عبد الوهاب قزوینی و سید ابوالحسن عاملی موسوی از شاگردان او بودند. پدر، او را در فقاهت بر همه معاصران، ترجیح می داد. از این رو، پس از پدر به مرجعیت رسید؛ اما او فتوی داده بود که بقای بر تقلید پدرش واجب است. مهم ترین اثر او حاشیه ای است بر رسالۀ عملیۀ پدر، با نام منیة الراغب فی شرح بغیة الطالب. این اثر را به طور مزجی همراه با متن عرضه کرده بود تا کسانی که به فتوای او بر تقلید پدرش باقی ماندند، به متن مراجعه کنند. الدررالجعفریه فی فقه الامامیه دیگر اثر اوست. درس های او را صاحب عناوین تقریر می کرد. گویا صاحب عناوین در تحریر عناوین الاصول نیز از درس های او بسیار سود برده بود.
مرجع تقلید امامیّه، فرزند ارشد شیخ جعفر کاشف الغطاء. نزد پدر و کسانی چون شیخ اسدالله کاظمی (صاحب مقابیس) درس خواند. سید عبدالفتاح مراغی (صاحب عناوین)، ملاعلی قائنی، ملاصالح مازندرانی جوربایی، ملا عبد الوهاب قزوینی و سید ابوالحسن عاملی موسوی از شاگردان او بودند. پدر، او را در فقاهت بر همه معاصران، ترجیح می داد. از این رو، پس از پدر به مرجعیت رسید؛ اما او فتوی داده بود که بقای بر تقلید پدرش واجب است. مهم ترین اثر او حاشیه ای است بر رسالۀ عملیۀ پدر، با نام منیة الراغب فی شرح بغیة الطالب. این اثر را به طور مزجی همراه با متن عرضه کرده بود تا کسانی که به فتوای او بر تقلید پدرش باقی ماندند، به متن مراجعه کنند. الدررالجعفریه فی فقه الامامیه دیگر اثر اوست. درس های او را صاحب عناوین تقریر می کرد. گویا صاحب عناوین در تحریر عناوین الاصول نیز از درس های او بسیار سود برده بود.