کاسیا
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
کاسیا (برزیل). کاسیا ( به پرتغالی: Cássia ) یک منطقهٔ مسکونی در برزیل است که در میناز ژرایس واقع شده است. [ ۱] کاسیا ۱۷٬۷۴۰ نفر جمعیت دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: کاسیا (برزیل)
پیشنهاد کاربران
کاسیا یا کاسیانی ( به یونانی: Κασσιανή؛ ۸۰۵/۸۱۰ - پیش از ۸۶۵ ) یک سرراهبه، شاعر، آهنگساز و ترانه سرای بیزانسی بود. او یکی از نخستین آهنگسازان قرون وسطایی است که امتیازات او هم موجود است و هم می تواند توسط دانشمندان و موسیقی دانان امروزی تفسیر شود. تقریباً پنجاه سرود روحانی از وی باقی مانده است که بیست و سه مورد از آن ها در کتاب های مذهبی کلیسای ارتدکس یافت می شود. ارزیابی تعداد دقیق سروده های او دشوار است، زیرا بسیاری از آن ها در نسخه های خطی مختلف به نویسندگان مختلف نسبت داده می شود و گاه هم از نویسنده به عنوان ناشناس یاد می شود.
... [مشاهده متن کامل]
افزون بر این، حدود ۷۸۹ شعر غیرمذهبی از او باقی مانده است. بسیاری از آن ها قطعه ها یا قصیده هایی هستند است که «شعر اندرزی» نامیده می شوند. یکی از شناخته شده ترین شعرهای اندرزی او «من از مرد ثروتمندی که ناله فقیر شدن سر می دهد، متنفرم» است
کاسیا به عنوان یکی از حداقل دو زنی در دوره میانه بیزانس مشهور است که به نام خودشان نوشته اند، دیگری آنا کومننه است.
کاسیانی سروده های بسیاری را نوشته است که از برخی از آن ها تا له امروز نیز در مراسم مذهبی بیزانسی استفاده می شود. تئودور استودیت بزرگ کاسیانی را در حالی که هنوز یک دختر جوان بود، شناخته و تحت تأثیر سبک یادگیری و ادبی او قرار گرفته بود. کاسیانی نه تنها شعر معنوی می سرود، بلکه موسیقی را برای همراهی با آن می ساخت. او به عنوان «پدیده ای استثنایی و نادر» در میان آهنگ سازان زمان خود شناخته می شود. حداقل بیست و سه سرود اصلی به او نسبت داده شده است.
معروف ترین سروده کاسیا مناجات کاسیا نام دارد که به نام تروپاریون کاسیانی نیز شناخته می شود. این سرود هر ساله در چهارشنبه مقدس در سپیده دم خوانده می شود. بلندترین سروده او یک کانُن ( قصیده ارتدکس ) متشکل از ۳۲ مطلع برای خاکسپاری است که در پاراستاس ( مراسم یادبود ) خوانده می شود. شماری از سروده های او در تریودون ( کتاب مذهبی که در دوران روزه بزرگ استفاده می شود ) نیز یافت می شوند. یکی دیگر از سروده های او به عنوان داکسستیکون نیز در مراسم مقدس غروب شب کریسمس خوانده می شود.
... [مشاهده متن کامل]
افزون بر این، حدود ۷۸۹ شعر غیرمذهبی از او باقی مانده است. بسیاری از آن ها قطعه ها یا قصیده هایی هستند است که «شعر اندرزی» نامیده می شوند. یکی از شناخته شده ترین شعرهای اندرزی او «من از مرد ثروتمندی که ناله فقیر شدن سر می دهد، متنفرم» است
کاسیا به عنوان یکی از حداقل دو زنی در دوره میانه بیزانس مشهور است که به نام خودشان نوشته اند، دیگری آنا کومننه است.
کاسیانی سروده های بسیاری را نوشته است که از برخی از آن ها تا له امروز نیز در مراسم مذهبی بیزانسی استفاده می شود. تئودور استودیت بزرگ کاسیانی را در حالی که هنوز یک دختر جوان بود، شناخته و تحت تأثیر سبک یادگیری و ادبی او قرار گرفته بود. کاسیانی نه تنها شعر معنوی می سرود، بلکه موسیقی را برای همراهی با آن می ساخت. او به عنوان «پدیده ای استثنایی و نادر» در میان آهنگ سازان زمان خود شناخته می شود. حداقل بیست و سه سرود اصلی به او نسبت داده شده است.
معروف ترین سروده کاسیا مناجات کاسیا نام دارد که به نام تروپاریون کاسیانی نیز شناخته می شود. این سرود هر ساله در چهارشنبه مقدس در سپیده دم خوانده می شود. بلندترین سروده او یک کانُن ( قصیده ارتدکس ) متشکل از ۳۲ مطلع برای خاکسپاری است که در پاراستاس ( مراسم یادبود ) خوانده می شود. شماری از سروده های او در تریودون ( کتاب مذهبی که در دوران روزه بزرگ استفاده می شود ) نیز یافت می شوند. یکی دیگر از سروده های او به عنوان داکسستیکون نیز در مراسم مقدس غروب شب کریسمس خوانده می شود.
