کاسه بند

(نیز: زانوبند آینه) در فرهنگ پهلوانی، آینه ای کوچک، نصب شده بر تکه ای چرم، که پهلوانان بر تنکۀ خود می دوختند. برخی از پهلوانان آینه را روی هر دو زانوی تُنکه نصب می کردند و به اصطلاح «تنکۀ آینه» می پوشیدند که لباس کشتی پهلوانان بود. پوشیدن چنین لباس یا کاسه بندی کنایه از آن بود که زانوی صاحب کاسه بند در کشتی به خاک نمی رسد و او کشتی های خود را سر پا می گیرد. در تاریخ ورزش باستانی کمتر پهلوانی توانسته چنین ظاهر شود. بعد از پهلوان حاج رضاقلی سنگلچی، اولین پهلوان پایتخت در دورۀ ناصرالدین شاه قاجار، پهلوانی بدین هیئت ظهور نکرد. بستن کاسه بند با اجازۀ استادان کشتی پهلوانی و مشایخ طریقت صورت می گرفت.