کاستیل

لغت نامه دهخدا

کاستیل. ( اِخ ) کاستییا . قَشتالَه. ( اعلام المنجد ). رجوع به قشتاله شود.

فرهنگ فارسی

ناحیه ایست در مرکز شبه جزیره ایبری که یک ثلث مساحت آن را تشکیل میدهد . کاستیل قدیم دارای ۲ / ۱۶۲ / ٠٠٠ تن سکنه است . در قسمت جنوبی آن کاستیل نو قرار دارد که دارای ۵ / ۶۴۷ / ٠٠٠ تن سکنه است .

دانشنامه آزاد فارسی

کاسْتیل (Castile)
(در منابع اسلامی: قَشْتاله) مملکتی در قرن ۱۰م و مشتمل بر فلات مرکزی اسپانیا. اتحاد آن با آراگون در ۱۴۷۹م، که ماحصل وصلت فردیناند و ایزابل بود، به تشکیل دولت اسپانیا انجامید که آن زمان تحت سلطۀ اعراب مغربی بود. کاستیل مشتمل بر دو حوضۀ بزرگ بود که با دو رشته کوه سیِرا دِ گرِدوس و سیِرا دِ گوئاداراما از هم جدا می شدند و به کاستیل کهن و کاستیل نو شهرت داشتند. این ناحیه امروز دو منطقۀ کاستیلیا ـ لئون و کاستیلیا ـ لامانچا را تشکیل می دهد. گسترش قلمرو کاستیل از ناحیۀ کوچکی در شمال آغاز شد. در قرن ۱۱م، کاستیل کهن با لئون متحد شد؛ مملکت تولدو در ۱۰۸۵م از چنگ مسلمانان مغربی خارج و به کاستیل نو بدل شد و طلیطله پایتخت کل آن ناحیه شد. کاستیل در ۱۴۷۹م با آراگون متحد شد و، پس از تارومار اعراب مغربی در ۱۴۹۲م، فردیناند و ایزابل مملکت کاتولیک اسپانیا را بنا نهادند.

پیشنهاد کاربران

بپرس