کاستانیو آندر آ دل. کاستانیو، آندْر آ دِل (ح ۱۴۲۱ـ۱۴۵۷م)(Castagno, Andrea del)
پرده داوود اثر آندرآ دل کاستانیو
(نام اصلی: آندرآ دی بارتولو دِ بارجیلا) نقاش ایتالیایی دورۀ رنسانس. در فلورانس هنرآفرینی می کرد. آثاری که با تأثیر از مازاتچو پدید آورد، پرتوان و حجم وارند، و دورگیریهای صریح و تمایل به کوتاه نمایی در آن ها مشهود است. پردۀ داوود (ح ۱۴۵۰ـ۱۴۵۷م؛ نگارخانۀ ملی واشینگتن دی سی) نمونۀ شاخصی از آثار اوست. لقبش کاستانیو، برگرفته از شهری است با نام کاستانیو سان گودنتسو، که در اوایل عمر در آن زندگی می کرد. کاستانیو توجه برنادِتو دُ مدیچی (۱۳۹۳ـ ۱۴۶۵م) را برانگیخت، و همراه او به فلورانس رفت؛ از آن پس بیشتر در آن شهر فعالیت داشت، گرچه چندی هم در ونیز ماند و برای صومعۀ سان زاکاریا، دیوارنگارههایی اجرا کرد. دیوارنگاره های دیر سان آپولونیا، که اکنون موزۀ آثار اوست، تصاویر مهمی از آثار کاستانیو را دربردارد که تابلوهای شام آخر، تصلیب مسیح، و مجموعه ای از مشاهیر مرد و زن همچون دانته، پترارک، و تصویر تمام قد بوکاتچو از آن جمله اند. کاستانیو در این دیوارنگاره ها از مازاتچو الگوبرداری کرده، و فضای تصویری را با دقت در ترسیم ژرفانمایی خطی، برای دستیابی به چارچوبی معمارانه به کار گرفته است. این پیکره ها کیفیتی تندیس وار و باشکوه دارند که تا حدی از دوناتلّو متأثرند. کاستانیو براثر طاعون در فلورانس درگذشت، ولی علی رغم عمر کوتاهش، بسیار تأثیرگذار بود. در میان شمارِ اندکِ آثارش، پیکر سوار بر اسب نیکولو دا تولنتینو در کلیسای جامع فلورانس، معراج مریم عذرا (برلین)، و تصلیب مسیح (نگارخانۀ ملی لندن) و شیشه های منقوش کلیسای جامع فلورانس درخور ذکرند.
پرده داوود اثر آندرآ دل کاستانیو
(نام اصلی: آندرآ دی بارتولو دِ بارجیلا) نقاش ایتالیایی دورۀ رنسانس. در فلورانس هنرآفرینی می کرد. آثاری که با تأثیر از مازاتچو پدید آورد، پرتوان و حجم وارند، و دورگیریهای صریح و تمایل به کوتاه نمایی در آن ها مشهود است. پردۀ داوود (ح ۱۴۵۰ـ۱۴۵۷م؛ نگارخانۀ ملی واشینگتن دی سی) نمونۀ شاخصی از آثار اوست. لقبش کاستانیو، برگرفته از شهری است با نام کاستانیو سان گودنتسو، که در اوایل عمر در آن زندگی می کرد. کاستانیو توجه برنادِتو دُ مدیچی (۱۳۹۳ـ ۱۴۶۵م) را برانگیخت، و همراه او به فلورانس رفت؛ از آن پس بیشتر در آن شهر فعالیت داشت، گرچه چندی هم در ونیز ماند و برای صومعۀ سان زاکاریا، دیوارنگارههایی اجرا کرد. دیوارنگاره های دیر سان آپولونیا، که اکنون موزۀ آثار اوست، تصاویر مهمی از آثار کاستانیو را دربردارد که تابلوهای شام آخر، تصلیب مسیح، و مجموعه ای از مشاهیر مرد و زن همچون دانته، پترارک، و تصویر تمام قد بوکاتچو از آن جمله اند. کاستانیو در این دیوارنگاره ها از مازاتچو الگوبرداری کرده، و فضای تصویری را با دقت در ترسیم ژرفانمایی خطی، برای دستیابی به چارچوبی معمارانه به کار گرفته است. این پیکره ها کیفیتی تندیس وار و باشکوه دارند که تا حدی از دوناتلّو متأثرند. کاستانیو براثر طاعون در فلورانس درگذشت، ولی علی رغم عمر کوتاهش، بسیار تأثیرگذار بود. در میان شمارِ اندکِ آثارش، پیکر سوار بر اسب نیکولو دا تولنتینو در کلیسای جامع فلورانس، معراج مریم عذرا (برلین)، و تصلیب مسیح (نگارخانۀ ملی لندن) و شیشه های منقوش کلیسای جامع فلورانس درخور ذکرند.
wikijoo: کاستانیو،_آندر_آ_دل_(ح_۱۴۲۱ـ۱۴۵۷م)