کارینْتیا (Carinthia)
(به آلمانی: کِرنْتِن) ایالت فدرال در جنوب شرقی اتریش، با ۹,۵۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۵۵۹,۷۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۴). از جنوب به ایتالیا و اسلوونی محدود است. مرکز آن کلاگنفورت است. استخراج از معادن، پرورش دام و جنگل داری در آن اهمیت دارند. کارینتیا از ۹۷۶م دوک نشین مستقل و از ۱۲۷۶ تا ۱۹۱۸ در مالکیت خاندان هابسبورگ بود. کوه های آلپ این استان را دربر گرفته اند. در شمال آن هوئه تاوئرن قرار دارد که، شامل گروسگلوکنر (بلندترین قلّه اتریش با ارتفاع ۳,۷۹۷ متر)، است در جنوب نیز کوه های کارنی و کاراوانکن آلپ واقع شده اند. رود دراو از شرق به غرب ایالت جریان دارد. رود گایل از شرق به شمال جریان می یابد و نزدیک شهر فیلاخ به دراو می پیوندد. حدود ۲۰۰ دریاچه در این ایالت قرار دارد که بزرگ ترین آن ها عبارت اند از ورتر، میلشتتر، اوسیاخِر، و وایْسِن. مهم ترین شغل اهالی پرورش دام، جنگل داری و استخراج از معادن سنگ آهن، سرب، و روی است. کارخانه های فلزکاری، نساجی و مواد شیمیایی، و کارخانۀ تولید تراشه های سیلیسیم، همچنین نیروگاه عظیم برقابی گلوکنر ـ کاپرون در این استان قرار دارند که بین رودهای دراو و کاپرون واقع شده اند. در دوران رومی ها، کارینتیا بخشی از استان نوری کوم بود. ساکنان آن، کارنی ها، در قرن ۶م مغلوب اسلاوها شدند. شارلمانی آن را به امپراتوری خود ضمیمه کرد و در ۱۳۳۵م دوک بزرگ اتریش بر آن چیره شد. پس از جنگ جهانی اول، به موجب پیمان سن ـ ژرمن ـ آن ـ له، بخش هایی کوچک از آن به ایتالیا و یوگسلاوی واگذار شد.
(به آلمانی: کِرنْتِن) ایالت فدرال در جنوب شرقی اتریش، با ۹,۵۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۵۵۹,۷۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۴). از جنوب به ایتالیا و اسلوونی محدود است. مرکز آن کلاگنفورت است. استخراج از معادن، پرورش دام و جنگل داری در آن اهمیت دارند. کارینتیا از ۹۷۶م دوک نشین مستقل و از ۱۲۷۶ تا ۱۹۱۸ در مالکیت خاندان هابسبورگ بود. کوه های آلپ این استان را دربر گرفته اند. در شمال آن هوئه تاوئرن قرار دارد که، شامل گروسگلوکنر (بلندترین قلّه اتریش با ارتفاع ۳,۷۹۷ متر)، است در جنوب نیز کوه های کارنی و کاراوانکن آلپ واقع شده اند. رود دراو از شرق به غرب ایالت جریان دارد. رود گایل از شرق به شمال جریان می یابد و نزدیک شهر فیلاخ به دراو می پیوندد. حدود ۲۰۰ دریاچه در این ایالت قرار دارد که بزرگ ترین آن ها عبارت اند از ورتر، میلشتتر، اوسیاخِر، و وایْسِن. مهم ترین شغل اهالی پرورش دام، جنگل داری و استخراج از معادن سنگ آهن، سرب، و روی است. کارخانه های فلزکاری، نساجی و مواد شیمیایی، و کارخانۀ تولید تراشه های سیلیسیم، همچنین نیروگاه عظیم برقابی گلوکنر ـ کاپرون در این استان قرار دارند که بین رودهای دراو و کاپرون واقع شده اند. در دوران رومی ها، کارینتیا بخشی از استان نوری کوم بود. ساکنان آن، کارنی ها، در قرن ۶م مغلوب اسلاوها شدند. شارلمانی آن را به امپراتوری خود ضمیمه کرد و در ۱۳۳۵م دوک بزرگ اتریش بر آن چیره شد. پس از جنگ جهانی اول، به موجب پیمان سن ـ ژرمن ـ آن ـ له، بخش هایی کوچک از آن به ایتالیا و یوگسلاوی واگذار شد.
wikijoo: کارینتیا