کارکیا میرزا علی

کارْکیا میرزاعلی ( ـ۹۱۱ق)
حاکم لاهیجان در فاصلۀ بین سال های ۸۸۳ تا ۹۱۱ق. کارکیا در زبان محلی به معنای امیر است. پدر او سلطان محمد نام داشت. اهمیت کارکیا میرزا و ذکر نام او در منابع تاریخی دورۀ صفویه، به سبب پناه دادنِ اسماعیل صفوی است. هنگامی که رستم آق قویونلو به یکی از فرماندهانش به نام ایبه سلطان دستور داد تا به هر صورتی اسماعیل صفوی را دستگیر کنند، وی پس از تعقیب و گریز بسیار، نهایتاً به گیلان آمد و نزد کارکیا میرزا در لاهیجان پناه گرفت. کارکیا میرزا در راه تربیت اسماعیل، که کودکی بیش نبود، سعی فراوان کرد و شخصی به نام شمس الدین لاهیجی را مأمور تعلیم خواندن و نوشتن و قرائت قرآن او کرد. هوشیاری کارکیا میرزا و اطرافیانش سبب شد تا اسماعیل پنج سال در گوشه ای خلوت و آرام رشد کرده و از گزند مأموران آق قویونلو در امان باشد. دست آخر در ۹۰۵ یا ۹۰۶ق، اسماعیل صفوی، در حالی که سیزده سال بیشتر نداشت از نزد کارکیا میرزا خارج شد تا در راه تأسیس دولت صفویان گام بردارد. کارکیا میرزاعلی به دست هواداران برادرش، سلطان حسن، به قتل رسید.