کارپیرا

لغت نامه دهخدا

کارپیرا. ( نف مرکب )آنکه کار انجام دهد. کارگشا. کارافژول :
آتش بسته گشاید همه کار
کارپیرای تو زر بایستی.

خاقانی.

زن کارپیرای روشن ضمیر
بدان خواسته گشت خواهش پذیر.

نظامی.

آنکه کار انجام دهدکارگشا

آن که کاری را راه می اندازد، کارپیراینده.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید