کارپرورد. [ پ َرْ وَ ] ( ن مف مرکب ) آنکه بطور شایستگی و صرفه خرج کند. ( ناظم الاطباء ). کسی که کار خانه را نیکو انجام میدهد. ( شعوری ). || کسی که فکر کند و کار انجام دهد. ( ناظم الاطباء ). پاک ضمیر و صحیح فکر. ( شعوری ) : میان عاقلان باشد سرآمد هر آنکه در جهان بُد کارپرورد.
