کاروزه. [ زَ ] ( اِخ ) نام زن محبوب جوان اول که اعیان بلاد راندن او را خواستند به اتهام اینکه ترغیب کننده وی به کارهای عبث است و شاه هم چنان کرد. ( الحلل السندسیه ج 2 ص 251 ).
