کاروتنوز

کاروتنوز ( به انگلیسی: Carotenosis ) ، اگر مقدار کاروتنوئیدهای رژیم غذایی بیش از حد مورد نیاز افزایش یابد ممکن است تغییر رنگ نارنجی مشخصی در لایه های پوستی بیرونی ایجاد کند. این شرایط خوش خیم و برگشت پذیر - که به راحتی در افراد دارای پوست روشن دیده می شود، ممکن است با یرقان اشتباه گرفته شود - کاروتنوز یا کاروتودرما یا کاروتودرمی نامیده می شود.
کاروتودرما یا کاروتودرمی حضور رنگدانه نارنجی کاروتن در خون به علت مصرف بیش از حد هویج یا سبزیجات برگ دار، کدو، هلو و پرتغال که حاوی رنگدانه کاروتن است و سبب افزایش سطح سرمی کاروتن می شود. [ ۱] [ ۲] [ ۳] :   540  [ ۴] :   681  کاروتنوئیدها ترکیبات محلول در چربی هستند که حاوی آلفا و بتاکاروتن، بتا کریپتوزانتین، لیکوپن، لوتئین و زآگزانتین هستند. سرم اولیه کاروتنوئید بتاکاروتن، لیکوپن و لوتئین است. در جمعیت سالم سطوح سرمی کاروتنوئیدها بین منطقه، قومیت و جنسیت متفاوت است.
برخلاف زردی، که تغییر رنگ زردپوست به صورت یکنواخت در بدن وجود دارد، در کاروتنودرما، رنگدانه در کف دست و پا، پیشانی، و چین های بینی - لبی تجمع می یابد. کاروتنودرما را با توجه به عدم درگیری صلبیه می توان از زردی افتراق داد. [ ۱] ممکن است میزان مصرف کاروتن یک شخص طبیعی باشد، اما تغییر رنگ نارنجی پوست در او دیده شود. در صورتی که میزان چربی یا لیپیدهای شخص بالا باشد یا میزان تجزیه یا متابولیسم کاروتنوئیدها در او پایین باشد، در این صورت باز هم تغییر رنگ نارنجی دیده می شود.
در صورتی که تغییر رنگ پوست به خاطر مصرف زیاد سبزیجات و میوه ها باشد، به آن کاروتنوزیس اولیه و در صورتی که ناشی از بیماری های داخلی باشد به آن کاروتنوزیس ثانویه می گویند.
دلایلی ثانویه شامل موراد زیر هستند: هایپرتیروئیدی ( پرکاری تیروئید ) ، دیابت، بی اشتهایی عصبی ( آنورکسی نوروزا ) ، سندرم نفروتیک و بیماری های کبدی.
کاروتنوزیس اولیه نیازی به درمان خاصی ندارد و بی ضرر است، اما اگر کاروتنوزیس ثانویه به بیماری های داخلی باشد، بیماری زمینه ای باید درمان شود. [ ۵]