کاروان درشکه ( انگلیسی: Wagon train ) عنوان گروهی از درشکه هاست که در معیت یکدیگر و به صورت گروهی سفر می نمایند. قبل از مرسوم شدن استفادهٔ گسترده از وسایل حمل ونقل عمومی و نظامی، کاروان های درشکه وظیفهٔ جابجایی مسافرین، مرسولات و همین طور مهمات را بر عهده داشتند. در غرب وحشی، مهاجران و پیشگامان آمریکایی در درشکه های سرپوشیده با گذر از دشت ها، گذرگاه ها و کوهستان ها خود را به مناطق غربی می رساندند. کاروان های درشکه در غرب ایالات متحده، مسیرهای مختلفی را طی می کردند که مبدأ غالب آنها ایندیپندنس، میزوری بود. [ ۱] این احتمال وجود دارد که مشهورترین مسیر کاروان درشکه، مسیر اورگن بوده است که مسافتی بالغ بر ۲٬۰۰۰ مایل ( ۳٬۲۰۰ کیلومتر ) را شامل می گردید. [ ۲]
هر چند درشکه ها در کاروان به صورت یک خط پیوسته طی مسافت می نمودند، با همهٔ این احوال، بسیاری از آن ها به دلیل پرهیز از ایجاد گرد و غبار، از گروه اصلی جدا می شدند و به تنهایی راهپیمایی می نمودند. سفرهای متشکل از درشکه، در میان دهه های ۱۸۴۰ تا ۱۸۸۰ متداول شد و پس از اتمام اولین راه آهن بین قاره ای، سفرهای مبتنی بر کاروان درشکه کاهش چشمگیری یافت. برخی از مسیرهای کاروان های درشکه، امروزه نیز وجود داشته و قابل مشاهده است. [ ۱] در طول شب، درشکه ها غالباً به منظور ایجاد سرپناه از باد یا شرایط جوی نامساعد و همین طور در راستای مقابله با حیوانات درنده احتمالی یا سرقت توسط سرخ پوستان، به صورت دایره ای یا مربع در کنار یکدیگر توقف می نمودند. [ ۳]
مهاجران و پیشگامان سرزمین های جدید و ناشناخته، به سرعت متوجه شدند که گروه های کوچک تر کاروان درشکه مشتمل بر ۲۰ تا ۴۰ عددی، قابل کنترل تر از گروه های بزرگ تر بود و دیگر نیازی به راهبران درشکه حرفه ای نداشت. بسیاری از این گروه ها ملزم به رعایت اصولی دموکراتیک بودند. اغلب آنها ضمن ایجاد آیین نامه، اقدام به انتخاب کاپیتان یا رئیس گروه می نمودند هر چند، کاپیتان ها اختیارات محدودی داشتند و نقش عمدهٔ آنها بیشتر بر حول محور حرکت دسته جمعی صبحگاهی و همین طور انتخاب مکان اتراق در شب برای اردو زدن می چرخید. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهر چند درشکه ها در کاروان به صورت یک خط پیوسته طی مسافت می نمودند، با همهٔ این احوال، بسیاری از آن ها به دلیل پرهیز از ایجاد گرد و غبار، از گروه اصلی جدا می شدند و به تنهایی راهپیمایی می نمودند. سفرهای متشکل از درشکه، در میان دهه های ۱۸۴۰ تا ۱۸۸۰ متداول شد و پس از اتمام اولین راه آهن بین قاره ای، سفرهای مبتنی بر کاروان درشکه کاهش چشمگیری یافت. برخی از مسیرهای کاروان های درشکه، امروزه نیز وجود داشته و قابل مشاهده است. [ ۱] در طول شب، درشکه ها غالباً به منظور ایجاد سرپناه از باد یا شرایط جوی نامساعد و همین طور در راستای مقابله با حیوانات درنده احتمالی یا سرقت توسط سرخ پوستان، به صورت دایره ای یا مربع در کنار یکدیگر توقف می نمودند. [ ۳]
مهاجران و پیشگامان سرزمین های جدید و ناشناخته، به سرعت متوجه شدند که گروه های کوچک تر کاروان درشکه مشتمل بر ۲۰ تا ۴۰ عددی، قابل کنترل تر از گروه های بزرگ تر بود و دیگر نیازی به راهبران درشکه حرفه ای نداشت. بسیاری از این گروه ها ملزم به رعایت اصولی دموکراتیک بودند. اغلب آنها ضمن ایجاد آیین نامه، اقدام به انتخاب کاپیتان یا رئیس گروه می نمودند هر چند، کاپیتان ها اختیارات محدودی داشتند و نقش عمدهٔ آنها بیشتر بر حول محور حرکت دسته جمعی صبحگاهی و همین طور انتخاب مکان اتراق در شب برای اردو زدن می چرخید. [ ۴]
wiki: کاروان درشکه