کارنوت

لغت نامه دهخدا

کارنوت. ( اِخ ) قوم قدیم «گل » در عصر ژول سزار که در سرزمین «شارتر» اقامت داشتند.

دانشنامه آزاد فارسی

کارْنوت (Carnute)
گروهی از قوم سِلتی، متعلق به گُل مرکزی، ساکن درحد فاصل رودهای سن و لوآر. شهرهای اصلی آنها عبارت بودند از سنابوم (اورلئان) و اوتریکوم (شارتر). کارنوت ها زیر سلطۀ یولیوس سزار قرار گرفتند و به پاداش خدمات نظامی خود توانستند نهادهای خویش را در زمان فرمانروایی اوگوستوس حفظ کنند و به بخشی از امپراتوری رُم بدل شوند.

پیشنهاد کاربران

بپرس