کارناوال ریو

کارناوال ریو دو ژانیرو یک جشنواره است که هر سال پیش از چله روزه به عنوان بزرگترین کارناوال در جهان با ۲ میلیون نفر در روز در خیابان ها برگزار می شود. نخستین جشنواره در سال ۱۷۲۳ میلادی برگزار شد. کارناوال ریو توسط شادی کنندگان، شناورها و گروه هایی از مدارس متعدد سامبا واقع در ریو ( بیش از ۲۰۰ مدرسه که به ۵ بخش تقسیم شده است ) برگزار می شود. یک مدرسه سامبا از همکاری همسایگان محلی تشکیل شده است که می خواهند با نوعی زمینه های منطقه ای، جغرافیایی و مشترک در کارناوال شرکت کنند. دستورکار ویژه ای وجود دارد که هر مدرسه باید در رژه خود پیروی کند. هر مدرسه با کمیسیون جلو ( به پرتغالی: comissão de frente ) شروع می شود که گروهی از دانش آموزانی است که ابتدا به نظر می رسند. کمیسیون جلو که از ۱۰ تا ۱۵ نفر تشکیل شده مدرسه را معرفی می کند و روحیه و سبک ارائه آن را مشخص می کند. این افراد رقص هایی را در لباس های تجملی با یک داستان کوتاه انجام می دهند. پس از کمیسیون جلو نخستین شناور مدرسه که به آن بال گشوده ( به پرتغالی: abre - alas ) گویند به مسیر می آید. این ها به دنبال ارباب ارشد و پرچمدار ( به پرتغالی: Mestre - sala and Porta - Bandeira ) با همراهی یک تا ۴ جفت، یک فعال و ۳ ذخیره برای هدایت رقصندگان هستند.
به منظور درک تاریخ کارناوال در ریودوژانیرو باید زمانی که یونانی ها اغلب جشن های خود را به احترام به دیونیز خدای شراب برگزار می کردند مورد مطالعه قرار داد. سپس رومیان این سنت را با نوشیدن تمام روز ادامه دادند و استادان لباس را با سربازان با احترام به خدایان خودشان مبادله کردند. با ظهور کاتولیک این جشن به جشن های خوشبختی که روزهای قبل از اجلاس کاتولیک برگزار می شد تبدیل گشت. طبق تاریخ کارناوال، کارناوال از جشن پرتغالی انترودو الهام گرفته شده است. اولین سوابق کارناوال ریو پیش از قرن نوزدهم یا سال ۱۸۴۰ برگزار شده زیرا ورزشکاران والتز و پولکا آن را انجام دادند. به اندازه کافی جالب است که سامبا تا سال ۱۹۱۷ معرفی نشده بود. با نفوذ کاتولیک جشن می تواند از عبارت Carne Vale که مشتق از کلمه کارناوال است، به معنی "خداحافظی با گوشت" باشد. این واژه به عمل کاتولیک از عدم مصرف گوشت در طی یک دوره ۴۰ ساله پس از چهارشنبه خاکستر تا روز عید پاک گفته می شود. مصرف زیاد الکل و ناهنجاری های مرسوم در این جشنواره اغلب برای تحریک است. بردگان آفریقایی کسانی هستند که در اوایل دهه ۱۹۰۰ سامبا را به برزیل معرفی کردند. پس از لغو برده داری در برزیل بخش بزرگی از این آفریقایی ها شهرک هایی را در جنوب کشور مستقر کردند. با گذشت زمان این مکان ها به مرکز حوزه سامبا تبدیل شد. محبوبیت سامبا به سرعت در سراسر کشور گسترش یافت.