کارمینه گالونه ( ایتالیایی: Carmine Gallone؛ ۱۸ سپتامبر ۱۸۸۶ – ۴ آوریل ۱۹۷۳ ) کارگردان، فیلم نامه نویس و تهیه کننده فیلم اهل ایتالیا بود.
از همان آغاز، کارمین گالونه شاهکارهایی مانند سیزدهمین مرد ( ۱۹۱۷ ) و سرهنگ شابر ( ۱۹۲۰ ) را که هر دو بر اساس رمان هایی از انوره دو بالزاک بودند، اقتباس کرد.
پس از ساخت فیلم های بسیاری با بازیِ هنرمندانی چون لیدا بورلی و همسر خودش سوآوا گالونه؛ او با همکاری آملتو پالرمی یک فیلم بزرگ به سبک سیسیل بی. دمیل به نام آخرین روزهای پمپئی را در سال ۱۹۲۶ میلادی ساخت.
اما بحران اقتصادی ایتالیا او را مجبور به ترک وطن کرد و او به آلمان و سپس به انگستان و در آخر به فرانسه رفت؛ جایی که سه فیلم ساخت. پیش از برگشت به ایتالیا او تبدیل به یکی از ستون های رونق دوباره سینمای ایتالیا از ۱۹۳۵ تا ۱۹۶۱ — به ویژه با اقتباس اثرهای شعرگونه و فیلم های زندگی نامه ای — شده بود.
او همچنین فیلم دو یتیم ( ۱۹۴۲ ) و میشل استروگف ( ۱۹۵۶ ) را براساس کتاب ژول ورن ساخت که یک موفقیت بزرگ در فرانسه بود.
کارمینه گالونه در چهارم آوریل سال ۱۹۷۳ در رم درگذشت و در گورستان کامپو ورانو به خاک سپرده شد. [ ۱]
• راهبهٔ مونتزا ( ۱۹۶۲ )
• کارمن ( ۱۹۶۲ )
• دن کامیلو: عالی جناب ( ۱۹۶۱ )
• کارتاژ در شعله های آتش ( ۱۹۶۰ )
• توسکا ( ۱۹۵۶ )
• میشل استروگف ( ۱۹۵۶ )
• دن کامیلو و عالی جناب پپونه ( ۱۹۵۵ )
• مادام باترفلای ( ۱۹۵۴ )
• مؤسسه ریکوردی ( ۱۹۵۴ )
• دختر ماتا هاری ( ۱۹۵۴ )
• کاستا دیوا ( ۱۹۵۴ )
• غیرت روستایی ( ۱۹۵۳ )
• پوچینی ( ۱۹۵۳ )
• بر رنگین کمان می رقصیم ( ۱۹۵۲ )
• مسالینا ( ۱۹۵۱ )
• نیروی سرنوشت ( ۱۹۵۰ )
• تاکسی شب ( ۱۹۵۰ )
• افسانه فاوست ( ۱۹۴۹ )
• مادام کاملیا ( ۱۹۴۷ )
• تمام رم در برابر او لرزید ( ۱۹۴۶ )
• ترانهٔ زندگی ( ۱۹۴۵ )
• عشق های حزن انگیز ( ۱۹۴۳ )
• تمام رم در برابر او لرزید ( ۱۹۴۳ )
• هارلم ( ۱۹۴۳ )
• دو یتیم ( ۱۹۴۲ )
• شهبانوی ناوارا ( ۱۹۴۲ )
• اودسا در میان شعله ها ( ۱۹۴۲ )
• معشوقه پنهانی ( ۱۹۴۱ )
• نخستین عشق ( ۱۹۴۱ )
• مانون لسکو ( ۱۹۴۰ )
• نغمه های جاویدان ( ۱۹۴۰ )
• ورای عشق ( ۱۹۴۰ )
• خیمه شب بازی ( ۱۹۳۹ )
• جوزپه وردی ( ۱۹۳۸ )
• شیپیو آفریکانوس: شکست هانیبال ( ۱۹۳۷ )
• ترانه مادر ( ۱۹۳۷ )
• سپاسگزار، بانو ( ۱۹۳۶ )
• شراره آسمانی ( ۱۹۳۵ )
• کاستا دیوا ( ۱۹۳۵ )
• قلبم ندا می دهد ( ۱۹۳۵ )
• قلبم تو را می خواند ( فیلم آلمانی ) ( ۱۹۳۴ )
• قلبم تو را می خواند ( ۱۹۳۴ )
• خیال مرا از سر بیرون کن ( ۱۹۳۳ )
• ترانه یک دریانورد ( ۱۹۳۲ )
• پسری از آمریکا ( ۱۹۳۲ )
• دخترخالهٔ ورشویی من ( ۱۹۳۱ )
• شهر ترانه ( ۱۹۳۱ )
• شهر آوازه خوانی ( ۱۹۳۰ )
• کشتی در معرض خطر غرق شدگی ( ۱۹۲۹ )
• سرزمین بی زن ( ۱۹۲۹ )
• عذاب عشق ( ۱۹۲۸ )
• شهر یک هزار خوشی ( ۱۹۲۷ )
• آخرین روزهای پمپئی ( ۱۹۲۶ )
• کاروان اسب سواران آتشین ( ۱۹۲۵ )
• وجوه عشق ( ۱۹۲۴ )
• در لباس دلقک ( ۱۹۲۰ )
• یک زن لعبت ( ۱۹۱۹ )
• رهایی ( ۱۹۱۹ )
• روایت یک گناه ( ۱۹۱۸ )
• سیزدهمین مرد ( ۱۹۱۷ )
• مالومبرا ( ۱۹۱۷ )
• پروانه ( ۱۹۱۶ )
• آواتار ( ۱۹۱۶ )
• در زیر مزار ( ۱۹۱۵ )
• مارش عروسی ( ۱۹۱۵ )
• گل شرارت ( ۱۹۱۵ )
• بی تقصیر! ( ۱۹۱۵ )
• حقیقت آشکار ( ۱۹۱۴ )
• بوسهٔ چیرانو ( ۱۹۱۳ )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز همان آغاز، کارمین گالونه شاهکارهایی مانند سیزدهمین مرد ( ۱۹۱۷ ) و سرهنگ شابر ( ۱۹۲۰ ) را که هر دو بر اساس رمان هایی از انوره دو بالزاک بودند، اقتباس کرد.
پس از ساخت فیلم های بسیاری با بازیِ هنرمندانی چون لیدا بورلی و همسر خودش سوآوا گالونه؛ او با همکاری آملتو پالرمی یک فیلم بزرگ به سبک سیسیل بی. دمیل به نام آخرین روزهای پمپئی را در سال ۱۹۲۶ میلادی ساخت.
اما بحران اقتصادی ایتالیا او را مجبور به ترک وطن کرد و او به آلمان و سپس به انگستان و در آخر به فرانسه رفت؛ جایی که سه فیلم ساخت. پیش از برگشت به ایتالیا او تبدیل به یکی از ستون های رونق دوباره سینمای ایتالیا از ۱۹۳۵ تا ۱۹۶۱ — به ویژه با اقتباس اثرهای شعرگونه و فیلم های زندگی نامه ای — شده بود.
او همچنین فیلم دو یتیم ( ۱۹۴۲ ) و میشل استروگف ( ۱۹۵۶ ) را براساس کتاب ژول ورن ساخت که یک موفقیت بزرگ در فرانسه بود.
کارمینه گالونه در چهارم آوریل سال ۱۹۷۳ در رم درگذشت و در گورستان کامپو ورانو به خاک سپرده شد. [ ۱]
• راهبهٔ مونتزا ( ۱۹۶۲ )
• کارمن ( ۱۹۶۲ )
• دن کامیلو: عالی جناب ( ۱۹۶۱ )
• کارتاژ در شعله های آتش ( ۱۹۶۰ )
• توسکا ( ۱۹۵۶ )
• میشل استروگف ( ۱۹۵۶ )
• دن کامیلو و عالی جناب پپونه ( ۱۹۵۵ )
• مادام باترفلای ( ۱۹۵۴ )
• مؤسسه ریکوردی ( ۱۹۵۴ )
• دختر ماتا هاری ( ۱۹۵۴ )
• کاستا دیوا ( ۱۹۵۴ )
• غیرت روستایی ( ۱۹۵۳ )
• پوچینی ( ۱۹۵۳ )
• بر رنگین کمان می رقصیم ( ۱۹۵۲ )
• مسالینا ( ۱۹۵۱ )
• نیروی سرنوشت ( ۱۹۵۰ )
• تاکسی شب ( ۱۹۵۰ )
• افسانه فاوست ( ۱۹۴۹ )
• مادام کاملیا ( ۱۹۴۷ )
• تمام رم در برابر او لرزید ( ۱۹۴۶ )
• ترانهٔ زندگی ( ۱۹۴۵ )
• عشق های حزن انگیز ( ۱۹۴۳ )
• تمام رم در برابر او لرزید ( ۱۹۴۳ )
• هارلم ( ۱۹۴۳ )
• دو یتیم ( ۱۹۴۲ )
• شهبانوی ناوارا ( ۱۹۴۲ )
• اودسا در میان شعله ها ( ۱۹۴۲ )
• معشوقه پنهانی ( ۱۹۴۱ )
• نخستین عشق ( ۱۹۴۱ )
• مانون لسکو ( ۱۹۴۰ )
• نغمه های جاویدان ( ۱۹۴۰ )
• ورای عشق ( ۱۹۴۰ )
• خیمه شب بازی ( ۱۹۳۹ )
• جوزپه وردی ( ۱۹۳۸ )
• شیپیو آفریکانوس: شکست هانیبال ( ۱۹۳۷ )
• ترانه مادر ( ۱۹۳۷ )
• سپاسگزار، بانو ( ۱۹۳۶ )
• شراره آسمانی ( ۱۹۳۵ )
• کاستا دیوا ( ۱۹۳۵ )
• قلبم ندا می دهد ( ۱۹۳۵ )
• قلبم تو را می خواند ( فیلم آلمانی ) ( ۱۹۳۴ )
• قلبم تو را می خواند ( ۱۹۳۴ )
• خیال مرا از سر بیرون کن ( ۱۹۳۳ )
• ترانه یک دریانورد ( ۱۹۳۲ )
• پسری از آمریکا ( ۱۹۳۲ )
• دخترخالهٔ ورشویی من ( ۱۹۳۱ )
• شهر ترانه ( ۱۹۳۱ )
• شهر آوازه خوانی ( ۱۹۳۰ )
• کشتی در معرض خطر غرق شدگی ( ۱۹۲۹ )
• سرزمین بی زن ( ۱۹۲۹ )
• عذاب عشق ( ۱۹۲۸ )
• شهر یک هزار خوشی ( ۱۹۲۷ )
• آخرین روزهای پمپئی ( ۱۹۲۶ )
• کاروان اسب سواران آتشین ( ۱۹۲۵ )
• وجوه عشق ( ۱۹۲۴ )
• در لباس دلقک ( ۱۹۲۰ )
• یک زن لعبت ( ۱۹۱۹ )
• رهایی ( ۱۹۱۹ )
• روایت یک گناه ( ۱۹۱۸ )
• سیزدهمین مرد ( ۱۹۱۷ )
• مالومبرا ( ۱۹۱۷ )
• پروانه ( ۱۹۱۶ )
• آواتار ( ۱۹۱۶ )
• در زیر مزار ( ۱۹۱۵ )
• مارش عروسی ( ۱۹۱۵ )
• گل شرارت ( ۱۹۱۵ )
• بی تقصیر! ( ۱۹۱۵ )
• حقیقت آشکار ( ۱۹۱۴ )
• بوسهٔ چیرانو ( ۱۹۱۳ )
wiki: کارمینه گالونه