کارلو آلبرتو روسلی ( به انگلیسی: Carlo Alberto Rosselli ) ( 16 نوامبر ۱۸۹۹ در رم–۹ ژوئن ۱۹۳۷ در «باگنول - دو - لورن» ) ، یک رهبر سیاسی، روزنامه نگار، مورخ، فیلسوف و فعال ضد فاشیست ایتالیایی، ابتدا در ایتالیا و سپس در خارج از کشور معروف بود. او نظریه ای دربارهٔ سوسیالیزم اصلاح طلبانه و غیرمارکسیستی را با الهام از جنبش کارگری بریتانیا توسعه داد که آن را «سوسیالیسم لیبرال» توصیف کرد. روسلی جنبش شبه نظامی ضدفاشیست «گیوستیزیا ای لیبرتا» را بنا نهاد. او شخصاً در جنگ داخلی اسپانیا شرکت و در سمت جمهوری خواهان خدمت نمود.
... [مشاهده متن کامل]
روسلی در خانواده ای ثروتمند «یهودی توسکانی» در شهر روم متولد شد. مادرش، «آملیا پینچرل روسلی»، در سیاست و اندیشه جمهوری خواهانه فعال و در متحدسازی ایتالیا شرکت کرده بود. هم چنین او نمایش نامه نویس و نویسنده کتاب کودک بود. روسلی در سال ۱۹۰۳ به همراه مادر، خواهر و برادرش به فلورانس رفت. او در جریان جنگ جهانی اول به نیروهای مسلح ایتالیا پیوست و در مبارزات کوهستانی جنگید و به رتبه «ستوان دوم» رسید.
روسلی پس از جنگ به لطف برادرش «نلو»، همراه با «گائتانو سالومینی» که قرار بود از آن زمان دوست همیشگی هر دو برادر روسلی باشد، در فلورانس تحصیل کرد. در این ایام او سوسیالیست شد و تحت تأثیر اندیشه های اصلاح طلبانه «فیلیپو توراتی»، برخلاف آن تفکر انقلابی «جیاچینتو منوتی سراتی»، قرار گرفت. در سال ۱۹۲۱ در رشته علوم سیاسی از دانشگاه فلورانس با پایان نامهٔ تحت عنوان «سینداکالیزمو» ( سندیکالیسم ) فارغ التحصیل شد. متعاقباً مدرک رشته حقوق را بدست آورد و در تورین و میلان ادامه تحصیل داد و در آن جا با لوئیجی ایناودی و «پیرو گوبتی» آشنا شد.
روسلی در سال ۱۹۲۳ از «دانشگاه سیه نا» فارغ التحصیل شد. او برای چند هفته به لندن رفت و در آن جا فعالیت های حزب کارگر بریتانیا را مطالعه کرد: جنبش کارگر عمیقاً بر او تأثیر خواهد گذاشت.
او به عنوان یکی از حامیان فعال «حزب متحد سوسیالیست» توراتی، متئوتی و تروز، نوشتن برای روزنامه «کریتیکا سوسیاله» را آغاز کرد، مروری که توسط توراتی ویرایش شده بود. پس از قتل ماتئوتی، روسلی نیز مخالفت با فاشیسم را شدیدتر از قبل کرد و بر آن فشار بیشتر وارد نمود. او با کمک «ارنستو روسی» و «گائتانو سالومینی» نشریه مخفی «تسلیم نشو» را تأسیس کرد که در ماه های بعد، خشونت فاشیستی علیه چپ گراها شدیدتر شد. ارنستو روسی بعد از سالومینی کشور را به مقصد فرانسه ترک کرد. پیرو گوبیتی در ۱۵ فوریه ۱۹۲۶، همکار فعال او به دلیل عواقب یک تهاجم فاشیستی که سال قبل در تورین رخ داد، در تبعید در پاریس درگذشت. روسلی و پیترو ننی تازه نقد روزنامه «کوارتو استاتو» را تأسیس کردند که پس از چند ماه متوقف شد.
... [مشاهده متن کامل]
روسلی در خانواده ای ثروتمند «یهودی توسکانی» در شهر روم متولد شد. مادرش، «آملیا پینچرل روسلی»، در سیاست و اندیشه جمهوری خواهانه فعال و در متحدسازی ایتالیا شرکت کرده بود. هم چنین او نمایش نامه نویس و نویسنده کتاب کودک بود. روسلی در سال ۱۹۰۳ به همراه مادر، خواهر و برادرش به فلورانس رفت. او در جریان جنگ جهانی اول به نیروهای مسلح ایتالیا پیوست و در مبارزات کوهستانی جنگید و به رتبه «ستوان دوم» رسید.
روسلی پس از جنگ به لطف برادرش «نلو»، همراه با «گائتانو سالومینی» که قرار بود از آن زمان دوست همیشگی هر دو برادر روسلی باشد، در فلورانس تحصیل کرد. در این ایام او سوسیالیست شد و تحت تأثیر اندیشه های اصلاح طلبانه «فیلیپو توراتی»، برخلاف آن تفکر انقلابی «جیاچینتو منوتی سراتی»، قرار گرفت. در سال ۱۹۲۱ در رشته علوم سیاسی از دانشگاه فلورانس با پایان نامهٔ تحت عنوان «سینداکالیزمو» ( سندیکالیسم ) فارغ التحصیل شد. متعاقباً مدرک رشته حقوق را بدست آورد و در تورین و میلان ادامه تحصیل داد و در آن جا با لوئیجی ایناودی و «پیرو گوبتی» آشنا شد.
روسلی در سال ۱۹۲۳ از «دانشگاه سیه نا» فارغ التحصیل شد. او برای چند هفته به لندن رفت و در آن جا فعالیت های حزب کارگر بریتانیا را مطالعه کرد: جنبش کارگر عمیقاً بر او تأثیر خواهد گذاشت.
او به عنوان یکی از حامیان فعال «حزب متحد سوسیالیست» توراتی، متئوتی و تروز، نوشتن برای روزنامه «کریتیکا سوسیاله» را آغاز کرد، مروری که توسط توراتی ویرایش شده بود. پس از قتل ماتئوتی، روسلی نیز مخالفت با فاشیسم را شدیدتر از قبل کرد و بر آن فشار بیشتر وارد نمود. او با کمک «ارنستو روسی» و «گائتانو سالومینی» نشریه مخفی «تسلیم نشو» را تأسیس کرد که در ماه های بعد، خشونت فاشیستی علیه چپ گراها شدیدتر شد. ارنستو روسی بعد از سالومینی کشور را به مقصد فرانسه ترک کرد. پیرو گوبیتی در ۱۵ فوریه ۱۹۲۶، همکار فعال او به دلیل عواقب یک تهاجم فاشیستی که سال قبل در تورین رخ داد، در تبعید در پاریس درگذشت. روسلی و پیترو ننی تازه نقد روزنامه «کوارتو استاتو» را تأسیس کردند که پس از چند ماه متوقف شد.
