کارل گوستاو امیل مانرهِـیم ( ( به فنلاندی: Carl Gustaf Emil Mannerheim ) ( ۴ ژوئن ۱۸۶۷ - ۲۷ ژانویه ۱۹۵۱ ) نظامی بلندپایه، فیلد مارشال و سیاستمدار اهل فنلاند و ششمین رئیس جمهور این کشور بود.
مانرهـیم از اشراف زاده های آلمانی - سوئدی - فنلاندی بود. وی در سال ۱۹۱۷ به فنلاند بازگشت. او از سال ۱۹۱۸ تا ۱۹۱۹ نایب السطنه فنلاند و از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۴ فرمانده کل نیروهای دفاعی فنلاند بود. مانرهـیم در سال ۱۹۴۴ به عنوان ششمین رئیس جمهور فنلاند انتخاب شد. از مانرهِـیم به عنوان «پدر فنلاند مدرن» یاد می شود.
... [مشاهده متن کامل]
کارل مانرهیم روز ۴ ژوئن سال ۱۸۶۷ در یک خانواده اشرافی سوئدی - آلمانی زاده شد. پس از گذراندن دوره آموزشی در دانشکده هامینا، سال ۱۸۸۷ وارد دانشکده سواره نظام نیکولایفسکایا در روسیه شد. پس از فارغ التحصیلی در هنگ ۱۵ سواره نظام خدمت کرد تا این که به گارد سواره نظام تزار پیوست. خط مقدم را در جنگ روسیه و ژاپن در سال های ۱۹۰۴ و ۱۹۰۵ تجربه کرد. سال ۱۹۱۱ فرمانده هنگ اولان محافظان شخصی تزار شد. سال ۱۹۱۳ به فرماندهی یک تیپ سواره نظام برگزیده شد.
هنگام آغاز جنگ جهانی اول فرمانده تیپ نخبه گارد سواره نظام در جبهه های رومانی و اتریش - مجارستان بود. سال ۱۹۱۵ فرماندهی لشکر دوازدهم سواره نظام به او سپرده شد. از ماه آوریل سال ۱۹۱۷ در حالیکه سپهبد شده بود، شروع به حمایت دولت بولشویک کرد. بدین جهت پائیز همان سال از مقام خود خلع و زمستان بازنشسته شد.
پس از اعلان استقلال فنلاند، ماه ٰژانویه سال ۱۹۱۸ به وطن بازگشت و به سرعت درگیر جنگ داخلی بین نیروهای سفید و سرخ شد. مانرهیم فرماندهی گارد سفید را حصول پیروزی بر عهده داشت. پس از جنگ مدت کوتاهی نایب السلطنه بود و برای کسب پشتیبانی بین المللی برای کشور تازه استقلال یافته خود به سفرهای خارجی رفت. ماه ژانویه سال ۱۹۱۹ نامزد انتخابات نخستین دوره ریاست جمهوری فنلاند شد اما با شکست در آن از سیاست کناره گرفت.
مانرهیم بین سال های ۱۹۱۹ تا ۱۹۵۱ رئیس جمعیت صلیب سرخ فنلاند بود و در کمیته بین المللی صلیب سرخ عضویت داشت. او اتحادیه مانرهیم برای رفاه کودکان را بنیان نهاد و تا سال ۱۹۳۴ مدیر کل بانک هلسینکی بود. او همچنین عضو هیئت مدیره شرکت نوکیا بود. سال ۱۹۳۱ توسط رئیس جمهور پر اویند سوینهوفوود به عضویت شورای دفاع کشور درآمد. سال ۱۹۳۳ درجه فیلد مارشال به مانرهیم اعطا شد.
مانرهـیم از اشراف زاده های آلمانی - سوئدی - فنلاندی بود. وی در سال ۱۹۱۷ به فنلاند بازگشت. او از سال ۱۹۱۸ تا ۱۹۱۹ نایب السطنه فنلاند و از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۴ فرمانده کل نیروهای دفاعی فنلاند بود. مانرهـیم در سال ۱۹۴۴ به عنوان ششمین رئیس جمهور فنلاند انتخاب شد. از مانرهِـیم به عنوان «پدر فنلاند مدرن» یاد می شود.
... [مشاهده متن کامل]
کارل مانرهیم روز ۴ ژوئن سال ۱۸۶۷ در یک خانواده اشرافی سوئدی - آلمانی زاده شد. پس از گذراندن دوره آموزشی در دانشکده هامینا، سال ۱۸۸۷ وارد دانشکده سواره نظام نیکولایفسکایا در روسیه شد. پس از فارغ التحصیلی در هنگ ۱۵ سواره نظام خدمت کرد تا این که به گارد سواره نظام تزار پیوست. خط مقدم را در جنگ روسیه و ژاپن در سال های ۱۹۰۴ و ۱۹۰۵ تجربه کرد. سال ۱۹۱۱ فرمانده هنگ اولان محافظان شخصی تزار شد. سال ۱۹۱۳ به فرماندهی یک تیپ سواره نظام برگزیده شد.
هنگام آغاز جنگ جهانی اول فرمانده تیپ نخبه گارد سواره نظام در جبهه های رومانی و اتریش - مجارستان بود. سال ۱۹۱۵ فرماندهی لشکر دوازدهم سواره نظام به او سپرده شد. از ماه آوریل سال ۱۹۱۷ در حالیکه سپهبد شده بود، شروع به حمایت دولت بولشویک کرد. بدین جهت پائیز همان سال از مقام خود خلع و زمستان بازنشسته شد.
پس از اعلان استقلال فنلاند، ماه ٰژانویه سال ۱۹۱۸ به وطن بازگشت و به سرعت درگیر جنگ داخلی بین نیروهای سفید و سرخ شد. مانرهیم فرماندهی گارد سفید را حصول پیروزی بر عهده داشت. پس از جنگ مدت کوتاهی نایب السلطنه بود و برای کسب پشتیبانی بین المللی برای کشور تازه استقلال یافته خود به سفرهای خارجی رفت. ماه ژانویه سال ۱۹۱۹ نامزد انتخابات نخستین دوره ریاست جمهوری فنلاند شد اما با شکست در آن از سیاست کناره گرفت.
مانرهیم بین سال های ۱۹۱۹ تا ۱۹۵۱ رئیس جمعیت صلیب سرخ فنلاند بود و در کمیته بین المللی صلیب سرخ عضویت داشت. او اتحادیه مانرهیم برای رفاه کودکان را بنیان نهاد و تا سال ۱۹۳۴ مدیر کل بانک هلسینکی بود. او همچنین عضو هیئت مدیره شرکت نوکیا بود. سال ۱۹۳۱ توسط رئیس جمهور پر اویند سوینهوفوود به عضویت شورای دفاع کشور درآمد. سال ۱۹۳۳ درجه فیلد مارشال به مانرهیم اعطا شد.
