[ویکی فقه] بِکِر کارل هاینریش، اسلام شناس و دولتمرد آلمانی که در دو عرصه علم و سیاست حضور فعال داشت.
کارل هاینریش، اسلام شناس و دولتمرد آلمانی. در ۱۸۷۶ در آمستردام به دنیا آمد. تحصیلاتش را در الهیات، تاریخ فرهنگ و ادیان، در فرانکفورت و سپس در لوزان، هایدلبرگ و برلین گذراند. در ۱۸۹۹، در هایدلبرگ به دریافت درجه دکتری نایل آمد. بکر در دو عرصه علم و سیاست حضور فعال داشت. در عرصه علمی عمده علاقه و تحقیقات او در زمینه تاریخ ادیان بود و در این مسیر، تحقیق درباره اسلام و شرق شناسی مورد توجه او قرار گرفت. پس ازاتمام تحصیلات، سفرهای او به نقاط مختلف، از جمله سرزمینهای اسلامی، این علاقه را در او تقویت کرد. در سفری به اسپانیا (۱۹۰۰) از شهرهای قرطبه، اشبیلیه، غَرناطه ورُنْده دیدن کرد و در کتابخانه اسکوریال به بررسی نسخه های خطی آثار اسلامی پرداخت.
در ۱۹۰۱ به قاهره رفت و پس از دیدار با مفتی اعظم، محمد عبده، در آن جا به تکمیل زبان عربی خود اقدام نمود. آنگاه به سودان رفت و در بازگشت به کشورش از یونان، استانبول، فلسطین و سوریه نیز دیدن کرد. بکر خاطرات این سفرها را در سخنرانیهای اواخر زندگی خود بتفصیل بیان کرده است. او در ۱۹۰۲ به استادی دانشگاه هایدلبرگ (ریتر، ص۱۷۵ـ۱۷۷؛ بدوی، ص۷۰ـ ۷۲) و در ۱۹۰۷ به ریاست «مؤسسه مطالعات استعماری هامبورگ» برگزیده شد، که نخستین گام او در ورود به عرصه
• اطلاعات، سال ۶، ش ۱۵۵۴، ۱۲اسفند۱۳۱۰ ش، عبدالرحمان بدوی، موسوعة المستشرقین، بیروت ۱۹۸۴.
• کارل هاینریش بکر، «تراث الاوائل فی الشرق و الغرب»، در عبدالرحمان بدوی، التراث الیونانی فی الحضارة الاسلامیة دراسات لکبار المستشرقین، بیروت ۱۹۸۰.
• رودی پارت، الدراسات العربیة و الاسلامیة فی الجامعات الالمانیة: المستشرقون الالمان منذ تیودور نولدکه، ترجمة مصطفی ماهر، قاهره (تاریخ مقدمه ۱۹۶۷).
• دایرة المعارف فارسی، به سرپرستی غلامحسین مصاحب، تهران ۱۳۴۵ـ۱۳۷۴ ش.
• شجاع الدین شفا، جهان ایران شناسی، (تهران ۱۳۴۸ ش).
• نجیب عقیقی، المستشرقون، قاهره ۱۹۸۰ـ۱۹۸۱.
• فرهنگ خاورشناسان: زندگینامه و کتابشناسی ایران شناسان و اسلام شناسان، ج۲، تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی (زیر چاپ).
کارل هاینریش، اسلام شناس و دولتمرد آلمانی. در ۱۸۷۶ در آمستردام به دنیا آمد. تحصیلاتش را در الهیات، تاریخ فرهنگ و ادیان، در فرانکفورت و سپس در لوزان، هایدلبرگ و برلین گذراند. در ۱۸۹۹، در هایدلبرگ به دریافت درجه دکتری نایل آمد. بکر در دو عرصه علم و سیاست حضور فعال داشت. در عرصه علمی عمده علاقه و تحقیقات او در زمینه تاریخ ادیان بود و در این مسیر، تحقیق درباره اسلام و شرق شناسی مورد توجه او قرار گرفت. پس ازاتمام تحصیلات، سفرهای او به نقاط مختلف، از جمله سرزمینهای اسلامی، این علاقه را در او تقویت کرد. در سفری به اسپانیا (۱۹۰۰) از شهرهای قرطبه، اشبیلیه، غَرناطه ورُنْده دیدن کرد و در کتابخانه اسکوریال به بررسی نسخه های خطی آثار اسلامی پرداخت.
در ۱۹۰۱ به قاهره رفت و پس از دیدار با مفتی اعظم، محمد عبده، در آن جا به تکمیل زبان عربی خود اقدام نمود. آنگاه به سودان رفت و در بازگشت به کشورش از یونان، استانبول، فلسطین و سوریه نیز دیدن کرد. بکر خاطرات این سفرها را در سخنرانیهای اواخر زندگی خود بتفصیل بیان کرده است. او در ۱۹۰۲ به استادی دانشگاه هایدلبرگ (ریتر، ص۱۷۵ـ۱۷۷؛ بدوی، ص۷۰ـ ۷۲) و در ۱۹۰۷ به ریاست «مؤسسه مطالعات استعماری هامبورگ» برگزیده شد، که نخستین گام او در ورود به عرصه
• اطلاعات، سال ۶، ش ۱۵۵۴، ۱۲اسفند۱۳۱۰ ش، عبدالرحمان بدوی، موسوعة المستشرقین، بیروت ۱۹۸۴.
• کارل هاینریش بکر، «تراث الاوائل فی الشرق و الغرب»، در عبدالرحمان بدوی، التراث الیونانی فی الحضارة الاسلامیة دراسات لکبار المستشرقین، بیروت ۱۹۸۰.
• رودی پارت، الدراسات العربیة و الاسلامیة فی الجامعات الالمانیة: المستشرقون الالمان منذ تیودور نولدکه، ترجمة مصطفی ماهر، قاهره (تاریخ مقدمه ۱۹۶۷).
• دایرة المعارف فارسی، به سرپرستی غلامحسین مصاحب، تهران ۱۳۴۵ـ۱۳۷۴ ش.
• شجاع الدین شفا، جهان ایران شناسی، (تهران ۱۳۴۸ ش).
• نجیب عقیقی، المستشرقون، قاهره ۱۹۸۰ـ۱۹۸۱.
• فرهنگ خاورشناسان: زندگینامه و کتابشناسی ایران شناسان و اسلام شناسان، ج۲، تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی (زیر چاپ).
wikifeqh: کارل_هاینریش_بکر