کارل فیلیپ امانوئل باخ

کارل فلیپ امانوئل باخ ( به آلمانی: Carl Philipp Emanuel Bach ) ، آهنگساز آلمانی، فرزند یوهان سباستیان باخ، زادهٔ ۸ مارس ۱۷۱۴ در شهر وایمار در استان تورینگن است. او در ۱۴ دسامبر ۱۷۸۸ در شهر هامبورگ درگذشت. او از معروف ترین پسران باخِ کبیر است.
کارل فلیپ امانوئل باخ به عنوان دومین پسر یوهان سباستیان باخ و ماریا باربارا دیده به جهان گشود. گئورگ فلیپ تله مان هنگام غسل تعمید کارل فلیپ امانوئل باخ، پدرخواندگی وی را تقبل نمود. او سه سال بیشتر نداشت که به اتفاق خانواده به شهر کوتن نقل مکان نمود و در همان شهر وارد مدرسه لاتین شد. در سال ۱۷۲۳ یوهان سباستیان به سمت مدیر هنری گروه کر توماس در شهر لایپزیک انتخاب و خانواده اش مجبور به ترک محل اقامت خود در کوتن و مهاجرت به لایپزیک شد. امانوئل در سن ده سالگی به مدرسه توماس که پدرش علاوه بر مدیریت آن تدریس زبان لاتین را نیز به عهده داشت، وارد شد. وی در سال ۱۷۳۱ تحصیلات عالی خود را در رشته حقوق قضایی در دانشگاه لایپزیک آغاز و پس از یک سال خود را به دانشگاه ویادرینا در شهر فرانکفورت ( اودر ) منتقل نمود.
امانوئل باخ تحصیلات خود را در سال ۱۷۳۸ با موفقیت به پایان رساند اما به دلیل علاقه و عشق به موسیقی از فعالیت در این رشته چشم پوشید و تمام زندگی خود را وقف این هنر نمود. در سال ۱۷۴۰ امانوئل به عنوان نوازنده چمبالو در ارکستر شاهزاده پروس - فریدریش که در همان سال به سلطنت رسید - به شهر روپین خوانده شد. باخ در این دوره از زندگی یکی از بهترین نوازندگان کلاویه در اروپا محسوب می شد. ساخته های او که از سال ۱۷۳۱ آغاز شده بود در برگیرنده سی قطعه سونات و کنسرتو است. از جمله معروفترین سونات های باخ سونات پروسی ( ۱۷۴۲ ) و سونات وورتمبرگی ( ۱۷۴۴ ) است که اولی را به افتخار فریدریک بزرگ و دومی را در بزرگداشت حکمران کل وورتمبرگ ساخت.
زندگی پربار امانوئل در برلین و انتساب لقب باخ برلینی به وی همراه با آثار شکوهمندی است که وی در این شهر خلق کرد . آثار کارل فلیپ امانوئل باخ سرشار از پیام های نیرومند دوران خروش و طوفان روشنفکری اروپاست و تلفیق موسیقی باروک با سبک های برگزیده و احساساتی در قالبی از شور و تنش های توفانی، نمایشی از هنرمندی اوست. فرزند او یوهان سباستیان باخ ( نقاش ) که همنام پدر او یوهان سباستیان باخ است در سال ۱۷۴۸ در برلین زاده شد.
موسیقی دوران خروش و طوفان، موسیقی گسست ملودی ها و جهش های ناگهانی است. گذری آرام از گذرگاه های پرفراز و نشیب است که پیوند خود را با سنت دیرینه باروک می گسلد و امانوئل باخ این هنرمند بزرگ سده هیجدهم آن را در اوج شکوهمندی اعلام می دارد. تحولی را که یوهان ولفگانگ گوته، فریدریش شیلر و سرانجام گئورگ بوشنر در زمینه ادبیات این دوره طوفانی به وجود آوردند امانوئل باخ این دگرگونی را در قلمرو موسیقی پدیدآورد. در سال ( ۱۷۵۳ ) باخ مهم ترین کتاب خود را در باب آموزش هنر صحیح نوازندگی کلاویه تألیف نمود که جلد دوم آن در سال ( ۱۷۶۲ ) در برلین منتشر شد.