کارل درایس

کارل فریهر فون درایس ( به آلمانی: Karl Freiherr von Drais؛ نام کامل: کارل فریدریش کریستین لودویگ فرایهرر درایس فون زائربرون به آلمانی: Karl Friedrich Christian Ludwig Freiherr Drais von Sauerbronn؛ زاده ۲۹ آوریل ۱۷۸۵ در کارلسروهه - درگذشته ۱۰ دسامبر ۱۸۵۱ در کارلسروهه ) یک مقام جنگلبان نجیب اهل آلمان و مخترع مهمی در دوره بیدرمایر بود.
درایس یک مخترع پرکار بود او یک نوع دوچرخه اولیه را اختراع کرد که «لاف ماشین» یا «ماشین دویدن» ( به آلمانی: Laufmaschine ) نامیده می شد[ ۱] [ ۲] [ ۳] و بعدها «دوچرخه پایی» ( velocipede؛ به انگلیسی: draisine؛ به فرانسوی: draisienne ) نیز نامیده شد، همچنین به اسب سرگرمی یا اسب شیک نیز معروف گشت. این وسیله تماماً از چوب بود و پدال نداشت. هر کس که می خواست سوار شود باید پایش را روی زمین فشار می داد تا این وسیله به جلو حرکت کند. [ ۳] این محبوب ترین و مشهورترین اختراع درایس بود. این اختراع در اصل شامل دو چرخ بود که برای دوچرخه و موتور سیکلت اساسی است و آغاز حمل و نقل شخصی مکانیزه[ ۴] و شکل اولیه دوچرخهٔ بدون رکاب به شمار می رود. اولین گزارش سواری درایس با این وسیله در مانهایم در ۱۲ ژوئن ۱۸۱۷ به ثبت رسید[ ۵] ؛ فاصله این سواری حدود ۷ کیلومتر ( ۴٫۳ مایل ) رفت و برگشت بود که کمی بیشتر از یک ساعت طول کشید. این دوچرخه اولین بار در ششم آوریل سال ۱۸۱۸ در پاریس به نمایش گذاشته شد. [ ۳]
این اختراع می توانست به عنوان تحولی بزرگ برای حمل و نقل بدون اسب شناخته شود. اما پس مدتی مشخص شد که جاده ها توسط کالسکه ها آنقدر شکننده شده اند که تعادل طولانی مدت روی دستگاه به سختی انجام می شود، بنابراین سواران بر این دستگاه به پیاده روها می روند و تا به سرعت حرکت کنند و عابران پیاده را به خطر می اندازند. در نتیجه، مقامات آلمان، انگلیس، ایالات متحده و حتی کلکته استفاده از آن را ممنوع کردند، که به این روند برای دهه ها پایان داد. [ ۶]
درایس همچنین اولین ماشین تحریر را با صفحه کلید اختراع کرد ( ۱۸۲۱ ) . وی بعدها دستگاه «استنوگراف» یا ماشین تندنویس اولیه را ساخت که از ۱۶ حرف استفاده می کرد ( ۱۸۲۷ ) . همچنین دستگاهی برای ضبط موسیقی پیانو بر روی کاغذ ( ۱۸۱۲ ) ، اولین چرخ گوشت، یک اجاق گاز برای صرفه جویی در چوب و اولین صندوق یونجه را ساخت. وی همچنین دو وسیله نقلیه چهار چرخ مبتنی به نیروی انسانی ( ۱۸۱۴/۱۸۱۳ ) اختراع کرد که پس از شکست ناپلئون در وین به کنگره دومین خودرو را از چوب تراشید. [ ۷] در سال ۱۸۴۲، او یک وسیله نقلیه راه آهن مبتنی به نیروی انسانی با پای پیاده تولید کرد که نام آن " خطرو " گذاشت که حتی امروزه نیز برای حرکت محدود بر روی راه آهن استفاده می شود. [ ۶]