کارل اشمیت

کار اشمیت مورد توجه فلاسفه و نظریه پردازان سیاسی متعددی از جمله والتر بنیامین، لئو اشتراوس، یورگن هابرماس، فریدریش هایک، ژاک دریدا، هانا آرنت، جورجو آگامبن، آنتونیو نگری و اسلاووی ژیژک و بسیاری دیگر قرار گرفته است. بسیاری از آثار وی امروزه درهم اثرگذار و هم پرتو ارتباط وی با ناسیونال سوسیالیسم مناقشه برانگیز مانده اند.
وی آثار متعددی دارد که بر فلسفهٔ سیاسی سدهٔ بیستم و بعد از آن مؤثر بوده است. در نظر اشمیت، سیاست چیزی نیست مگر تصمیم گیری فرد حاکم در وضعیت استثنایی؛ یا به عبارت دیگر، کنش ترسیم یک مرز در فضای استثنایی برخاسته از تعلیق هرگونه قانون به قصد مشخص ساختن قلمرو حاکمیت و ایجاد تمایز میان درون و برون، خودی و غیرخودی، و نهایتاً دوست و دشمن. از این رو، گردآوردن گروهی از آدمیان در قالب یک گروه یا ملت واجد حاکمیت سیاسی در تقابل با سایر گروه ها، و ( امکان ) وقوع جنگ، مضمون اصلی مفهوم امر سیاسی است. وی برآن است که همان طور که اخلاق به خیر و شر، زیبایی شناسی و هنر به زیبا و زشت، اقتصاد به سود و زیان می پردازد، سیاست نیز به «دوست» و «دشمن» می پردازد. سیاست به حوزهٔ خاصی از فعالیت انسان مربوط نیست… گروه بندی واقعی دوست - دشمن بنا به ماهیت خود چنان قوی و قاطع است که جای معیارها و انگیزه های تاکنون خالصاً دینی، خالصاً اقتصادی، خالصاً فرهنگی را می گیرد.