کارطراز

لغت نامه دهخدا

کارطراز. [ طَ ]( نف مرکب ) آراینده و روبراه کننده کار :
کار من آن به که این و آن نطرازند
کآنکه مرا آفرید کارطراز است.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که کارها را رو براه کند آنکه کار را راه اندازد : [ کار من آن به که این و آن نطرازند کانگه مرا آفرید کار طراز است ] . ( خاقانی )
آراینده و رو براه کننده کار

فرهنگ عمید

روبه راه کنندۀ کار، کسی که کاری را روبه راه می کند: کار من آن بِه که این و آن نطرازد / کآن که مرا آفرید کارطراز است (خاقانی: ۸۲۹ ).

پیشنهاد کاربران

بپرس