کارشناسی علوم آزمایشگاهی. کارشناسی علوم آزمایشگاهی یا BMLS مدرک کارشناسی پیوسته یا نا پیوسته ای است که به فارغ التحصیلان رشتهٔ علوم آزمایشگاهی پزشکی داده می شود. طول دوره دریافت مدرک در صورت تحصیل تمام وقت ۴ سال و در صورت تحصیل پاره وقت ۸ سال است. [ ۱] علوم آزمایشگاهی یکی از مهم ترین و حساس ترین نقش ها را در تشخیص و روند بهبودی بیمار دارد. [ ۲] رشته کارشناسی علوم آزمایشگاهی زیر شاخه ای از گروه پزشکی است که به دانش آموختگان درا ین دوره مباحث علوم پایه پزشکی، مباحث عملی و تئوری علوم آزمایشگاهی پزشکی و برخی از دروس علوم پایه آموزش داده می شود. آنچه که باعث اهمیت ویژه این رشته در علوم پزشکی شده است نقش مهم آن در تشخیص، درمان پیشگیری و پیگیری بیماری های مختلف است. به همین دلیل این رشته از رشته های شاخص دانشگاه های علوم پزشکی می باشد. از این گذشته سهم به سزای گرایش های مختلف علوم آزمایشگاهی در پیشرفت های چشمگیر و روزافزون فناوری های بیوتکنولوژی، ژنتیک و تست های تشخیصی جدید بر اهمیت این رشته می افزاید. ۷۰ درصد موارد تشخیص و درمان بیماری ها مبتنی بر عملکرد آزمایشگاه هاست. [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] در ایران رشته علوم آزمایشگاهی در مقطع کارشناسی پیوسته ۱۳۰ واحد دارد که ۱۶ واحد آن کارآموزی در مراکز درمانی است. [ ۷]
یک دانش آموختهٔ کارشناسی علوم آزمایشگاهی مهارت های مختلفی را در زمینه آزمایش های پزشکی دارد. این مهارت ها در زمینه های مختلفی همچون خون شناسی ( هماتولوژی ) ، ایمنی شناسی ( ایمونولوژی ) ، بیوشیمی بالینی، ژنتیک، بافت شناسی، قارچ شناسی، باکتری شناسی و انگل شناسی هستند. تحصیل این رشته نیازمند کار با نمونه های خون، ادرار و مدفوع است و افرادی که نسبت به این نمونه ها حساسیت دارند هنگام کار عملی به مشکل برمی خورند.
وظایف یک کارشناس علوم آزمایشگاهی شامل موارد زیر است:
• دریافت نمونه، برچسب زدن و مرتب سازی نمونه ها و ثبت مشخصات کامپیوتری آنان
• حفظ کیفیت نتایج با استفاده از کنترل کیفیت دستگاه ها
• انجام آزمایش های خون شناسی، ایمنی شناسی و سرولوژی و بیوشیمی و توانایی تشخیص انگل ها و قارچ ها
• حفظ اعتماد به نفس بیمار با محرمانه نگهداشتن جواب آزمایش. [ ۸]
دانش آموختگان این رشته با نمونه برداری از نمونه های بیولوژیک مانند خون، ادرار و مدفوع و … و آماده سازی نمونه ها و آزمایش های مختلف بیوشیمی، هماتولوژی، میکروبیولوژی و … سر و کار دارد و همچنین می تواند آزمایش های تخصصی هورمون شناسی، ایمونولوژی و سایر تست های تخصصی را انجام دهد و مسؤول بخش های مختلف یک آزمایشگاه تشخیص طبی مانند بخش نمونه برداری، بیوشیمی، هورمون شناسی، ایمونولوژی و… یا سایر بخش های آزمایشگاه های غیر پزشکی مانند برخی بخش های آزمایشگاه های صنایع غذایی، دارویی یا صنعتی و کارخانه ای شود. دانش آموختگان می توانند در مراکز زیر مشغول به کار شوند:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیک دانش آموختهٔ کارشناسی علوم آزمایشگاهی مهارت های مختلفی را در زمینه آزمایش های پزشکی دارد. این مهارت ها در زمینه های مختلفی همچون خون شناسی ( هماتولوژی ) ، ایمنی شناسی ( ایمونولوژی ) ، بیوشیمی بالینی، ژنتیک، بافت شناسی، قارچ شناسی، باکتری شناسی و انگل شناسی هستند. تحصیل این رشته نیازمند کار با نمونه های خون، ادرار و مدفوع است و افرادی که نسبت به این نمونه ها حساسیت دارند هنگام کار عملی به مشکل برمی خورند.
وظایف یک کارشناس علوم آزمایشگاهی شامل موارد زیر است:
• دریافت نمونه، برچسب زدن و مرتب سازی نمونه ها و ثبت مشخصات کامپیوتری آنان
• حفظ کیفیت نتایج با استفاده از کنترل کیفیت دستگاه ها
• انجام آزمایش های خون شناسی، ایمنی شناسی و سرولوژی و بیوشیمی و توانایی تشخیص انگل ها و قارچ ها
• حفظ اعتماد به نفس بیمار با محرمانه نگهداشتن جواب آزمایش. [ ۸]
دانش آموختگان این رشته با نمونه برداری از نمونه های بیولوژیک مانند خون، ادرار و مدفوع و … و آماده سازی نمونه ها و آزمایش های مختلف بیوشیمی، هماتولوژی، میکروبیولوژی و … سر و کار دارد و همچنین می تواند آزمایش های تخصصی هورمون شناسی، ایمونولوژی و سایر تست های تخصصی را انجام دهد و مسؤول بخش های مختلف یک آزمایشگاه تشخیص طبی مانند بخش نمونه برداری، بیوشیمی، هورمون شناسی، ایمونولوژی و… یا سایر بخش های آزمایشگاه های غیر پزشکی مانند برخی بخش های آزمایشگاه های صنایع غذایی، دارویی یا صنعتی و کارخانه ای شود. دانش آموختگان می توانند در مراکز زیر مشغول به کار شوند:
wiki: کارشناسی علوم آزمایشگاهی