کاررس

لغت نامه دهخدا

کاررس. [ کارْ، رَ / رِ ]( نف مرکب ) آنکه بکار رسد. کسی که کار راه اندازد.

کسی که کار راه اندازد
( صفت ) کسی که بکارها برسد آنکه کار را راه اندازد .

(رَ یا رِ ) (ص فا. ) کسی که به کارها برسد، آن که کارزار راه اندازد.

آن که به کاری برسد، کسی که به کاری رسیدگی می کند.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید