در دوران صفویه شهر اصفهان به همران یزد و کاشان دارای کارخانه های متعدد تولید پارچه بوده است. در دوران رضاشاه پهلوی نیز تعداد زیادی کارخانه مدرن نساجی در شهر اصفهان تأسیس گردید به گونه ای که لقب منچستر شرق به این شهر داده شد.
... [مشاهده متن کامل]
در سال 1402 برای کمک به برگشت صنایع نساجی اصفهان 300 میلیون دلار تخصیص داده شد، و میز نساجی کشور در وزارت صمت به اصفهان سپرده شد. شرکت پلی اکریل ایران با این کارخانه ها کار میکرد.
ژان شاردن جهانگرد فرانسوی که چند سال در دوران صفویه اصفهان زندگی کرده و کتابی مفصل در مورد ایران نگاشته است که یکی از فصول این کتاب مربوط به صنایع نساجی در ایران است:
حقیقت اینست که صنعت نساجی نخی و پشمی ایران که شامل پشم و کرک گوسفند و شتر می باشد پیشرفت کلی یافته است. مخصوصا در صنعت تولید ابریشم و بافتن پارچه های ابریشمین موفقیتهای عظیمی نصیبشان شده است، و کارخانه های بزرگ و مجهزی به کار انداخته اند. هنرمندان و متخصصان ابریشم کاری به تخصیص در این رشته دستگاه های ریسندگی و بافندگی و دوکها و چرخ هایی اختراع کرده اند که با ماشینها و ابزار و آلاتی که ما در این صنعت به کار می بریم رقابت می کنند… انواع و اقسام پارچه های بافت ایران از قبیل تافته، پارچه های بافته شده از ابریشم خالص، منسوجات ابریشمین موج دار، ساتن، پارچه های ابریشمین مخصوص دستار، شال کمر، دستمال، همچنین منسوجات بافته شده از ابریشم و نخ، یا ابریشم و پشم، یا کرک و ابریشم می باشد… در برخی کارگاه های ایران منسوجات زربفتی می بافند که هر «گز» آنها پنجاه تومان ارزش دارد و در هیچ نقطه دنیا پارچه ای بدین بهای سنگین نیست. برای بافتن این نوع پارچهٔ ارزشمند باید پنج یا شش کارگر ماهر و چابک دست با هم به کار بنشینند، و از بیست و چهار تا سی نوع ماکو و قلاب مختلف استفاده کنند، و حال آن که برای بافتن پارچه های معمولی بیش از دو نوع ماکو به کار نیست… مخملهای زربافت ایران مخصوصاً نوعی که با پرزهای مجعّد بافته می شود عالی و بادوام است… بهترین پارچه های زربفت و سیمین تار را در کارخانه های یزد و کاشان و اصفهان می بافند… ایرانیان بافتن ماهوت را نمی توانند، امّا در عوض از پشم، نمدهای بسیار سبک و ظریف می مالند.
در اواخر قرن نوزدهم میلادی روسیه و انگلستان صادرات بسیار زیادی به ایران داشتند که از پارچه های ارزان قیمت مثل چیت تا پارچه های گران قیمت فاستونی را شامل می شد. تولید پارچه های ایرانی هم که عمدتاً دستی و در کارگاه های خانوادگی بود در این زمان مورد تهدید قرار گرفت. در همین زمان بود که بسیاری از نوگرایان و اصلاح گرایان ایرانی سعی در تشویق مردم به استفاده از کالای ایرانی و تحریم کالاهای خارجی داشتند. بسیاری از روحانیون نیز ( همزمان با نهضت تنباکو ) از این جریان پشتیبانی می کردند که از جمله به جمال الدین واعظ اصفهانی و میرزاعلی جناب می توان اشاره کرد. تأسیس شرکت اسلامیه در همین دوران اتفاق افتاد.
... [مشاهده متن کامل]
در سال 1402 برای کمک به برگشت صنایع نساجی اصفهان 300 میلیون دلار تخصیص داده شد، و میز نساجی کشور در وزارت صمت به اصفهان سپرده شد. شرکت پلی اکریل ایران با این کارخانه ها کار میکرد.
ژان شاردن جهانگرد فرانسوی که چند سال در دوران صفویه اصفهان زندگی کرده و کتابی مفصل در مورد ایران نگاشته است که یکی از فصول این کتاب مربوط به صنایع نساجی در ایران است:
حقیقت اینست که صنعت نساجی نخی و پشمی ایران که شامل پشم و کرک گوسفند و شتر می باشد پیشرفت کلی یافته است. مخصوصا در صنعت تولید ابریشم و بافتن پارچه های ابریشمین موفقیتهای عظیمی نصیبشان شده است، و کارخانه های بزرگ و مجهزی به کار انداخته اند. هنرمندان و متخصصان ابریشم کاری به تخصیص در این رشته دستگاه های ریسندگی و بافندگی و دوکها و چرخ هایی اختراع کرده اند که با ماشینها و ابزار و آلاتی که ما در این صنعت به کار می بریم رقابت می کنند… انواع و اقسام پارچه های بافت ایران از قبیل تافته، پارچه های بافته شده از ابریشم خالص، منسوجات ابریشمین موج دار، ساتن، پارچه های ابریشمین مخصوص دستار، شال کمر، دستمال، همچنین منسوجات بافته شده از ابریشم و نخ، یا ابریشم و پشم، یا کرک و ابریشم می باشد… در برخی کارگاه های ایران منسوجات زربفتی می بافند که هر «گز» آنها پنجاه تومان ارزش دارد و در هیچ نقطه دنیا پارچه ای بدین بهای سنگین نیست. برای بافتن این نوع پارچهٔ ارزشمند باید پنج یا شش کارگر ماهر و چابک دست با هم به کار بنشینند، و از بیست و چهار تا سی نوع ماکو و قلاب مختلف استفاده کنند، و حال آن که برای بافتن پارچه های معمولی بیش از دو نوع ماکو به کار نیست… مخملهای زربافت ایران مخصوصاً نوعی که با پرزهای مجعّد بافته می شود عالی و بادوام است… بهترین پارچه های زربفت و سیمین تار را در کارخانه های یزد و کاشان و اصفهان می بافند… ایرانیان بافتن ماهوت را نمی توانند، امّا در عوض از پشم، نمدهای بسیار سبک و ظریف می مالند.
در اواخر قرن نوزدهم میلادی روسیه و انگلستان صادرات بسیار زیادی به ایران داشتند که از پارچه های ارزان قیمت مثل چیت تا پارچه های گران قیمت فاستونی را شامل می شد. تولید پارچه های ایرانی هم که عمدتاً دستی و در کارگاه های خانوادگی بود در این زمان مورد تهدید قرار گرفت. در همین زمان بود که بسیاری از نوگرایان و اصلاح گرایان ایرانی سعی در تشویق مردم به استفاده از کالای ایرانی و تحریم کالاهای خارجی داشتند. بسیاری از روحانیون نیز ( همزمان با نهضت تنباکو ) از این جریان پشتیبانی می کردند که از جمله به جمال الدین واعظ اصفهانی و میرزاعلی جناب می توان اشاره کرد. تأسیس شرکت اسلامیه در همین دوران اتفاق افتاد.
