کارت گرافیک ( به انگلیسی: graphics card ) ( با نام های کارت ویدئو، کارت نمایشگر، آداپتور نمایشگر، آداپتور گرافیک و برد گرافیک شناخته می شود ) یک کارت توسعه و یک دستگاه ورودی است که تصاویر خروجی را برای نمایشگر تولید می کند.
اکثر کارت های گرافیک، توابع مختلفی مانند شتاب دهندهٔ رندر صحنه های سه بعدی و دوبعدی، رمز گشایی کردن MPEG - 2/MPEG - 4، خروجی تلویزیون یا قابلیت اتصال چند مانیتور را ارائه می کنند.
اکثر کارت های گرافیک به نمایش ساده صفحه نمایش محدود نمی شوند. پردازنده گرافیکی مجتمع ( GPU ) که هسته کارت گرافیک است، می تواند پردازش های اضافی را نیز انجام دهد، تا بار محاسباتی اضافه را از پردازنده مرکزی رایانه ( CPU ) حذف کند. به عنوان مثال، در ابتدا شرکت های Nvidia و ( AMD ( ATi که کارت های گرافیکی را تولید می کنند، محاسبات نرم افزاری OpenGL و DirectX را بر روی سطح سخت افزاری کارت گرافیک ارائه می دهند تا از میزان اطلاعات پردازشی توسط CPU بکاهند. در اواخر سال های ۲۰۱۰ نیز، تمایل به استفاده از قابلیت های محاسباتی پردازنده گرافیکی ( GPU ) برای حل وظایف غیر گرافیکی به وجود آمد.
معمولا کارت گرافیک به شکل یک صفحه مدار چاپی ( کارت توسعه ) ساخته شده است و به شکاف های توسعه ( AGP، PCI Express ) متصل می شوند. بعضی از آن ها با استفاده از محفظه های اختصاصی ساخته شده اند که از طریق کابل به کامپیوتر متصل می شوند.
به عنوان یک روش جایگزین برای استفاده از یک کارت گرافیک، می توان سخت افزار آن را به مادربرد یا واحد پردازنده مرکزی منتقل کرد. به هر دو روش ادغام کردن گرافیک "integrated" می گویند. پیاده سازی های مبتنی بر مادربرد گاهی اوقات به نام "گرافیک on - board " نامیده می شود. در حالی که پیاده سازی های مبتنی بر واحد پردازنده مرکزی "APU" نامیده می شوند. تقریباً تمام مادربردهای دسکتاپ با گرافیک ادغام شده اجازه می دهد تا تراشه گرافیکی ادغام شده در بایوس غیرفعال شوند. این مادربردها دارای یک اسلات مخصوص کارت گرافیک از نوع PCI یا ( PCI Express ( PCI - E برای اضافه کردن کارت گرافیک با کارایی بالا به جای گرافیک ادغام شده هستند. [ نیازمند منبع]
در برخی موارد وقتی کارت گرافیک on - board در مادربورد از کار می افتد ما می توانیم با اتصال کارت گرافیک اختصاصی به مادربورد مشکل عدم نمایش تصویر را حل کنیم. گاهی اوقات هر دو گرافیک ادغام شده و کارت گرافیک اختصاصی می توانند به طور همزمان برای نمایش روی مانیتورهای جداگانه استفاده شوند. مزایای اصلی گرافیک ادغام شده شامل هزینه، فشرده سازی، سادگی و مصرف انرژی کم است؛ و ضعف آن عملکرد ضعیف گرافیک ادغام شده است زیرا پردازنده گرافیکی منابع سیستم را با CPU به اشتراک می گذارد. یک کارت گرافیک اختصاصی حافظه دسترسی تصادفی ( VRAM ) ، سیستم خنک کننده مخصوص خود و تنظیم کننده های برق اختصاصی با تمام اجزای طراحی شده مخصوص برای پردازش تصاویر ویدئویی دارد. ارتقاء به یک کارت گرافیک اختصاصی از بار محاسبات پردازنده و حافظه مصرفی سیستم ( RAM ) می کاهد، بنابراین پردازش گرافیکی نه تنها سریعتر خواهد بود بلکه عملکرد کلی کامپیوتر نیز بهبود می یابد. [ نیازمند منبع]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاکثر کارت های گرافیک، توابع مختلفی مانند شتاب دهندهٔ رندر صحنه های سه بعدی و دوبعدی، رمز گشایی کردن MPEG - 2/MPEG - 4، خروجی تلویزیون یا قابلیت اتصال چند مانیتور را ارائه می کنند.
اکثر کارت های گرافیک به نمایش ساده صفحه نمایش محدود نمی شوند. پردازنده گرافیکی مجتمع ( GPU ) که هسته کارت گرافیک است، می تواند پردازش های اضافی را نیز انجام دهد، تا بار محاسباتی اضافه را از پردازنده مرکزی رایانه ( CPU ) حذف کند. به عنوان مثال، در ابتدا شرکت های Nvidia و ( AMD ( ATi که کارت های گرافیکی را تولید می کنند، محاسبات نرم افزاری OpenGL و DirectX را بر روی سطح سخت افزاری کارت گرافیک ارائه می دهند تا از میزان اطلاعات پردازشی توسط CPU بکاهند. در اواخر سال های ۲۰۱۰ نیز، تمایل به استفاده از قابلیت های محاسباتی پردازنده گرافیکی ( GPU ) برای حل وظایف غیر گرافیکی به وجود آمد.
معمولا کارت گرافیک به شکل یک صفحه مدار چاپی ( کارت توسعه ) ساخته شده است و به شکاف های توسعه ( AGP، PCI Express ) متصل می شوند. بعضی از آن ها با استفاده از محفظه های اختصاصی ساخته شده اند که از طریق کابل به کامپیوتر متصل می شوند.
به عنوان یک روش جایگزین برای استفاده از یک کارت گرافیک، می توان سخت افزار آن را به مادربرد یا واحد پردازنده مرکزی منتقل کرد. به هر دو روش ادغام کردن گرافیک "integrated" می گویند. پیاده سازی های مبتنی بر مادربرد گاهی اوقات به نام "گرافیک on - board " نامیده می شود. در حالی که پیاده سازی های مبتنی بر واحد پردازنده مرکزی "APU" نامیده می شوند. تقریباً تمام مادربردهای دسکتاپ با گرافیک ادغام شده اجازه می دهد تا تراشه گرافیکی ادغام شده در بایوس غیرفعال شوند. این مادربردها دارای یک اسلات مخصوص کارت گرافیک از نوع PCI یا ( PCI Express ( PCI - E برای اضافه کردن کارت گرافیک با کارایی بالا به جای گرافیک ادغام شده هستند. [ نیازمند منبع]
در برخی موارد وقتی کارت گرافیک on - board در مادربورد از کار می افتد ما می توانیم با اتصال کارت گرافیک اختصاصی به مادربورد مشکل عدم نمایش تصویر را حل کنیم. گاهی اوقات هر دو گرافیک ادغام شده و کارت گرافیک اختصاصی می توانند به طور همزمان برای نمایش روی مانیتورهای جداگانه استفاده شوند. مزایای اصلی گرافیک ادغام شده شامل هزینه، فشرده سازی، سادگی و مصرف انرژی کم است؛ و ضعف آن عملکرد ضعیف گرافیک ادغام شده است زیرا پردازنده گرافیکی منابع سیستم را با CPU به اشتراک می گذارد. یک کارت گرافیک اختصاصی حافظه دسترسی تصادفی ( VRAM ) ، سیستم خنک کننده مخصوص خود و تنظیم کننده های برق اختصاصی با تمام اجزای طراحی شده مخصوص برای پردازش تصاویر ویدئویی دارد. ارتقاء به یک کارت گرافیک اختصاصی از بار محاسبات پردازنده و حافظه مصرفی سیستم ( RAM ) می کاهد، بنابراین پردازش گرافیکی نه تنها سریعتر خواهد بود بلکه عملکرد کلی کامپیوتر نیز بهبود می یابد. [ نیازمند منبع]
wiki: کارت گرافیک