کارت هوشمند

کارت هوشمند[ ۱] که با نام های کارت تراشه دار یا کارت با مدار مجتمع هم شناخته می شود کارتی است که بر روی آن مدار مجتمع نصب شده است. از این گونه کارت می توان به جای کارت اعتباری و کارت پول یا در سامانه های امنیتی رایانه ای، سامانه های تشخیص هویت و بسیاری موارد دیگر استفاده کرد.
کارت هوشمند شبیه به یک رایانه ساده و کوچک است که می تواند از طریق دستگاه کارت خوان و اتصال طلایی خود، ارتباط برقرار کرده و امکان دسترسی به اطلاعات درون حافظه آن فراهم آید.
فناوری کارت هوشمند به عنوان یکی از دستاوردهای نوین بشری، تحولی شگفت در حوزه سامانه های کاربردهای روزمره انسان ها ایجاد کرده است. دو زمینه مهم ۱ ) امنیت ( به انگلیسی: Security ) و ۲ ) همراه بودن ( به انگلیسی: Mobility ) از ویژگی های منحصربه فرد این فناوری است.
امروزه کاربردهای این فناوری در جهان در بیشتر زمینه ها قابل مشاهده بوده و حتی این روند، رو به رشد است. بانک ها، مراکز مخابراتی، سازمان های دولتی، مراکز بهداشتی، مراکز ارائه خدمات، مراکز آموزشی، مراکز تفریحی و غیره از این دستاوردهای کاربردی این فناوری بهره می گیرند.
گسترش کارت های پلاستیکی در اوایل دهه ۱۹۵۰ ( میلادی ) آغاز شد. هزینه پایین این کارت ها که از جنس پلی وینیل کلراید ( PVC ) بودند باعث شد تا به سرعت جای کارت های کاغذی که تحمل تنش های فیزیکی و تغییرات آب و هوا را ندارند را بگیرند. نخستین کارت پرداخت در سال ۱۹۵۰ توسط Diners Club به صورت محدود برای اعضای ویژه ساخته شد تا به جای پول نقد از آن استفاده نمایند. در ادامه رستوران ها و هتل ها اقدام به به کارگیری این گونه کارت ها کردند به خاطر همین در آن دوره از آنها به عنوان کارت سفر و سرگرمی یاد می شد. [ ۲]
ورود شرکت هایی همچون ویزا کارت و مسترکارت باعث گسترش هرچه بیشتر پول در قالب کارت های اعتباری شد. نخست، کاربرد این کارت ها بسیار ساده بود. از آنها به عنوان رسانه ای مقاوم در برابر نفوذ برای ذخیره سازی داده استفاده می شد. در کارت های نسل نخست اعتبار سنجی آنها از طریق ویژگی های ظاهری امکان پذیر بود. [ ۲]
نخستین پیشرفت در این کارت ها با اضافه نمودن نوار مغناطیسی ذخیره داده به آنها که امکان ذخیره سازی اطلاعات را می داد پدید آمد. در سال ۱۹۷۰ و با پیشرفت چشمگیر در ریزپردازنده ها و ترکیب آنها با حافظه های غیرفعال این امکان به وجود آمد تا از آنها در کارت های هوشمند استفاده شود. [ ۲]

کارت هوشمند (smart card)
در رایانه ها و الکترونیک، تراشه ای که به منطق یا سخت افزاری مجهز است که به آن نوعی توانایی تصمیم گیری می دهد. در بانکداری و امور مالی، کارت اعتباری که به یک مدار مجتمع مجهز است و «هوش» و «حافظه» محدودی نیز به آن داده شده است. کارت اعتباری، شبیه کارت حافظه، یک کارت پلاستیکی است که یک قطعه فلزی شامل حافظه، پردازنده و نرم افزار مربوط روی آن گنجانده شده است و ضمن توان پردازش از امنیت بیشتری نسبت به کارت حافظه برخوردار است.