کارت عابربانک ( به انگلیسی: ATM Card ) که به عنوان کارت بانک و کارت نقدی نیز شناخته می شود کارتی است که برای انجام عملیاتی همچون دریافت وجه، سپردن وجه، انتقال وجه، دریافت اطلاعات حساب، اعلام موجودی و… در دستگاه های خودپرداز مورد استفاده می گیرد و توسط بانک یا مؤسسات مالی و اعتباری صادر می شود.
طبق استاندارد ISO/IEC 7810 ID - 1 اندازهٔ این نوع کارت به طور معمول ۵۴ × ۸۶ میلی متر است. کارت نقدی ( به انگلیسی: Debit card ) در تعریف جهانی به کارتی گفته می شود که به یک حساب بانکی متصل است و توسط مشتریان در پایانه فروش مورد استفاده قرار می گیرد، اما کارت عابربانک ( به انگلیسی: ATM card ) برای انجام عملیات بانکی در دستگاه های خودپرداز استفاده می شود. در برخی کشورها مانند ( ایران ) عملکرد این دو کارت با هم ادغام شده و در قالب کارت نقدی با افتتاح ( حساب جاری ) ( حساب سپرده سرمایه گذاری ) کوتاه مدت یا ( حساب قرض الحسنه ) برای مشتریان حقیقی صادر می شود. دارندهٔ این نوع کارت علاوه بر بهره مندی از خدمات متداول حساب های مذکور، از قبیل دریافت و پرداخت نقدی، از امکان خرید کالا و خدمات از فروشگاه های طرف قرارداد بانک نیز بهره مند می گردد.
یکی از دلایل پیدایش و تولید کارت عابر بانک این بود که بخش اعظم تراکنش های شعب بانک ها و هزینه های عملیاتی آن ها مربوط به برداشت و واریز وجه اشخاص بود و باعث می شد بخش قابل توجهی از زمان کارکنان بانک، صرف رسیدگی به این امور مشتریان گردد. به همین علت بانک ها در صدد این برآمدند که اقدامی در جهت رفع این چالش نمایند. برای این منظور در پی راهی بودند که این عملیات را به گونه ای مکانیزاسیون نمایند تا با دخالت کمتر منابع انسانی صورت گیرد. در نهایت در دهه ۱۹۵۰در انگلستان و آمریکا سه دستگاه ساختند که دوتا از آنها قابلیت پرداخت وجه و دیگری قابلیت دریافت وجه را داشتند و می توان از آنها به عنوان اجداد عابربانک یاد کرد. در همان سال از کارت اعتباری برای اولین بار توسط موسسات اعتباری مورد استفاده قرار گرفتند.
گام دیگری که در این راستا برداشته شد مکانیزاسیون نمودن پرداخت های اعتباری بود. این کار نیز در آمریکا و انگلستان با اتکا به کارت شناسایی مشتریان موسسات اعتباری به سرعت گسترش یافت. به این ترتیب که شرکت های داینرزکلاب و آمریکن اکسپرس به مشتریان خود، قدرت خرید اعتباری دادند. آن ها به ازای هر یک از مشتریان خود یک کارت شناسایی مقوایی صادر کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفطبق استاندارد ISO/IEC 7810 ID - 1 اندازهٔ این نوع کارت به طور معمول ۵۴ × ۸۶ میلی متر است. کارت نقدی ( به انگلیسی: Debit card ) در تعریف جهانی به کارتی گفته می شود که به یک حساب بانکی متصل است و توسط مشتریان در پایانه فروش مورد استفاده قرار می گیرد، اما کارت عابربانک ( به انگلیسی: ATM card ) برای انجام عملیات بانکی در دستگاه های خودپرداز استفاده می شود. در برخی کشورها مانند ( ایران ) عملکرد این دو کارت با هم ادغام شده و در قالب کارت نقدی با افتتاح ( حساب جاری ) ( حساب سپرده سرمایه گذاری ) کوتاه مدت یا ( حساب قرض الحسنه ) برای مشتریان حقیقی صادر می شود. دارندهٔ این نوع کارت علاوه بر بهره مندی از خدمات متداول حساب های مذکور، از قبیل دریافت و پرداخت نقدی، از امکان خرید کالا و خدمات از فروشگاه های طرف قرارداد بانک نیز بهره مند می گردد.
یکی از دلایل پیدایش و تولید کارت عابر بانک این بود که بخش اعظم تراکنش های شعب بانک ها و هزینه های عملیاتی آن ها مربوط به برداشت و واریز وجه اشخاص بود و باعث می شد بخش قابل توجهی از زمان کارکنان بانک، صرف رسیدگی به این امور مشتریان گردد. به همین علت بانک ها در صدد این برآمدند که اقدامی در جهت رفع این چالش نمایند. برای این منظور در پی راهی بودند که این عملیات را به گونه ای مکانیزاسیون نمایند تا با دخالت کمتر منابع انسانی صورت گیرد. در نهایت در دهه ۱۹۵۰در انگلستان و آمریکا سه دستگاه ساختند که دوتا از آنها قابلیت پرداخت وجه و دیگری قابلیت دریافت وجه را داشتند و می توان از آنها به عنوان اجداد عابربانک یاد کرد. در همان سال از کارت اعتباری برای اولین بار توسط موسسات اعتباری مورد استفاده قرار گرفتند.
گام دیگری که در این راستا برداشته شد مکانیزاسیون نمودن پرداخت های اعتباری بود. این کار نیز در آمریکا و انگلستان با اتکا به کارت شناسایی مشتریان موسسات اعتباری به سرعت گسترش یافت. به این ترتیب که شرکت های داینرزکلاب و آمریکن اکسپرس به مشتریان خود، قدرت خرید اعتباری دادند. آن ها به ازای هر یک از مشتریان خود یک کارت شناسایی مقوایی صادر کردند.
wiki: کارت عابربانک