کاربردهای امام در قران

[ویکی فقه] کاربردهای امام در قرآن. امامت، در قرآن کریم، از جایگاهی بس بالا و والا برخوردار است. امام، به عنوان خلیفه خداوند در زمین، کامل ترین انسان و فلسفه ی خلقت به شمار آمده است. جایگاه رفیع امامت را از این جا می توان به دست آورد که خداوند حکیم، پس از آن که ابراهیم خلیل (علیه السّلام) به مقام نبوت و رسالت، مقام امامت را به وی عطا کرد.
از آیات قرآن به روشنی به دست می آید که خداوند، جهان را برای انسان آفریده است و فلسفه ی آفرینش انسان، این است که با پرستش خداوند و مسابقه در اعمال صالح، به مقام قرب الهی و کمال مطلوب خویش برسد. از این روی، انسان گاهی، فلسفه و هدف آفرینش جهان است.
عالی ترین مقام در عالم
مقام امامت، عالی ترین مقامی است که بشر می تواند به آن دست یازده. این مقام، موهبتی است الهی که خداوند به برگزیدگان از افراد بشر، آقای که خلفای الهی در زمین بوده اند، اعطا کرده است.از آن جا که پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) امام همه ی امامان است، پس در حقیقت، برترین انسان و کامل ترین فلسفه ی خداوند در زمین بوده است بدین جهت است که در حدیث قدسی آمده است: «لولاک لما خلقت الا فلان...»
وظایف امام در عالم
آیات قرآن، برای امام جایگاه و وظایفی تعریف کرده است:
← واسطه هدایت انسان ها
...