کارایوکه

دانشنامه آزاد فارسی

کارائوکه (karaoke)
(در ژاپنی به معنای «ارکستر خالی») آوازخواندنِ غیرحرفه ای در فضاهای عمومی روی نوارهای موسیقیِ از پیش ضبط شده . کارائوکه در ژاپن پدیدآمد و در دهۀ ۱۹۸۰ به دیگر نقاط جهان گسترش یافت . دستگاه های کارائوکه جعبه های موسیقی ای اند که موسیقیِ آوازهای عامیانۀ بسیار مشهور در آن ها ضبط شده است ، و میکروفونی به آن ها متصل است و نیز اشعارِ آوازِ همراه و گرافیکِ ویدئویی دارند که بر روی پرده نمایش داده می شود. در ژاپن صنعتِ ساختِ کارائوکه بیش از ۱.۱میلیارد پوند نصیب خود ساخت . ماشین های کارائوکۀ امروزی قادرند بیش از ۴هزار آواز را همراه با اشعارشان در حافظۀ خود نگهداری کنند.

پیشنهاد کاربران

بپرس