کاراندام شناسی فیزیولوژی

فیزیولوژی دانش بررسی نحوه کارکرد اندام های مختلف بدن می باشد. فیزیولوژی از شاخه های زیست شناسی که خود به زیرشاخه های فیزیولوژی جانوری، فیزیولوژی گیاهی، فیزیولوژی سلولی و فیزیولوژی پزشکی ( انسانی ) ، نوروفیزیولوژی، فیزیولوژی ورزشی و. . . تقسیم می شود. فیزیولوژی همچنین یکی از دانش های پایه ای در پزشکی است که ارتباط تنگاتنگی با دانش کالبدشناسی ( آناتومی ) دارد.
در فیزیولوژی به بررسی کارکرد اندام های ( ارگان ) مختلف بدن مثلاً وظیفه قلب در بدن، وظیفه مخچه در بدن، وظیفه کلیه در بدن، اعمال ششها در بدن و غیره و درک دقیق عملکرد این ارگانها و سیستمها با کمک روابط و اصول فیزیک و ریاضی، پرداخته می شود.
بعنوان مثال در فیزیولوژی سیستم تنفسی، توسط قوانین فیزیکی مربوط به موج، شاره، فشار و غیره به محاسبه حجم هوای مورد نیاز هرکدام از شش ها و مشکلات و بیماریهای مربوط به آن و تغییر در محاسبات، در صورت تغییر در محیط بعلت یک بیماری، پرداخته می شود.
پانویس [ویرایش]
^ واژه گان برگزیده فرهنگستان زبان پارسی
منبع [ویرایش]
مشارکت کنندگان ویکیپدیا انگلیسی - Physiology - بازیابی ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۱
[نهفتن]
ن • ب • و
زیست شناسی
کالبدشناسی • فیزیولوژی • اخترزیست شناسی • بیوفیزیک • زیست شناسی بقا • بیوشیمی • بیوانفورماتیک • گیاه شناسی • زیست شناسی سلولی • بوم شناسی • زیست شناسی پیشبردی • زیست شناسی تکوینی • ژنتیک • ژنومیک • زیست شناسی دریایی
این یک نوشتار خُرد زیست شناسی است. با گسترش آن به ویکی پدیا کمک کنید.
رده های صفحه: فیزیولوژی
از ویکی پدیا
قس
الفیزیولوجیا ( أو علم وظائف الأعضاء، أو منافع الأعضاء على اصطلاح القدماء ) هو دراسة الوظائف الحیویة للکائنات الحیة سواء کانت طبیعتها کیمیائیة حیویة أو فیزیائیة أو میکانیکیة.
تقسم الفیزیولوجیا إلى فیزیولوجیا النبات وفیزیولوجیا الحیوان لکن مبادئ الفیزیولوجیا واحدة فی القسمین بغض النظر عن العضویة التی تدرس فیها. فما یمکن تعلمه من دراسة خلایا خمیرة یمکن تطبیقه تقریبا بشکل کامل على خلایا الإنسان الحیویة.
من الفروع العلمیة فی علم الأحیاء التی طوّرت عن الفیزیولوجیا: الکیمیاء الحیویة، الفیزیاء الحیویة، المیکانیک الحیویة، وعلم الأدویة.
[عدل]مجالات الفیزیولوجیا
[عدل]الحیوان والإنسان
فیزیولوجیا عضلیة
فیزیولوجیا عصبیة
فیزیولوجیا خلویة
فیزیولوجیا غشائیة Membrane physiology
فیزیزلوجیا التنفس
فیزیولوجیا الدوران
فیزیولوجیا الکلیة Renal physiology
فیزیولوجیا الغدد الصم
فیزیولوجیا الغدد الصم العصبیة Neuroendocrinology
فیزیولوجیا التکاثر
[عدل]فیزیولوجیا النبات
فیزیولوجیا النقل
اصطناع ضوئی
[أخف] ع · ن · تالفروع العامة لعلم الأحیاء
تشریح • علم الأحیاء الفلکی • کیمیاء حیویة • معلوماتیة حیویة • إحصاء حیوی • علم النبات • بروتیومیات • علم الأحیاء الخلوی • علم البیئة • علم الأحیاء التطوری • علم الأحیاء التنموی • علم الوراثة • علم الجینوم • علم الأحیاء البحری • علم الأحیاء البشری • میکروبیولوجیا • علم الأحیاء الجزیئی • علم وراثة السکان • أصل الحیاة • علم الإحاثة • علم الطفیلیات • علم الأمراض • الوبائیات • فیزیولوجیا • علم الأحیاء الکمومی • علم أحیاء الأنظمة • علم التصنیف • علم الحیوان
هذه بذرة مقالة عن علم الأحیاء تحتاج للنمو والتحسین، فساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
تصنیف: فیزیولوجیا
قس
Physiology ( /ˌfɪziˈɒlədʒi/ ) is the science of the function of living systems. This includes how organisms, organ systems, organs, cells, and bio - molecules carry out the chemical or physical functions that exist in a living system. The highest honor awarded in physiology is the Nobel Prize in Physiology or Medicine, awarded since 1901 by the Royal Swedish Academy of Sciences.
Contents [show]
[edit]Etymology
From Greek: φύσις - physis meaning "nature" or "origin" and - λογία - logia meaning the "study of".
[edit]Human physiology
Main article: Human physiology
Human physiology is the science of the mechanical, physical, and biochemical functions of humans, their organs, and the cells of which they are composed. [1] The principal level of focus of physiology is at the level of organs and systems within systems. Much of the foundation of knowledge in human physiology was provided by animal experimentation. Physiology is closely related to anatomy; anatomy is the study of form, and physiology is the study of function. Due to the frequent connection between form and function, physiology and anatomy are intrinsically linked and are studied in tandem as part of a medical curriculum.
[edit]History
The study of human physiology dates back to at least 420 B. C. and the time of Hippocrates, the father of medicine. [2] The critical thinking of Aristotle and his emphasis on the relationship between struct . . .