کار و کر. [ رُ ک َ ] ( اِ مرکب ) در نسخه حسین وفائی به معنی مراد و تولا و پشت وپناه است. ( جهانگیری ). پشت و پناه و مراد و مقصود باشد . ( برهان ) ( آنندراج ). حسین وفائی این لغت را از صحاح الفرس نقل کرده و دیگران از حسین وفائی یکی بعد از دیگری گرفته اند. اما ضبط این لغت در صحاح الفرس «کام و کر» است بر وزن «بام و در» و این ضبط اخیر فقطدر صحاح الفرس آمده است. رجوع به «کام و کر» شود.
