کار شکسته

لغت نامه دهخدا

کارشکسته. [ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) کارکشته. ذلول. مذلل در عمل : لاذلول ؛ نه کارشکسته ؛ ای مذللة بالعمل. ( تفسیر ابوالفتوح رازی ).

( صفت ) مجرب کار کشته : [ لا ذلول نه کار کشته ای مذلله بالعمل ] . ( تفسیر ابوالفتح )

کار شکسته ؛ کار بی رونق و خراب. ( از آنندراج ) :
آشفتگی کار دل افکنده ز پایم
کز پای شکسته ست بتر کار شکسته.
مؤمن استرآبادی ( از آنندراج ) .